Radio en muziek in de jaren 1920 Verenigde Staten

Muziekstijlen populair in de jaren vijftig

** Als u door deze sectie leest u misschien denkt dat sommige kunstenaars in een genre, te worden opgenomen in een ander genre. Dit komt omdat dat een meerderheid van de populaire en bekende artiesten waren goed thuis in een aantal genres en genoten een grote cross-over succes tijdens dit decennium. Bijna alle muziek uit de jaren vijftig aanbevolen invloeden uit rock, R & B, country en pop. We hebben ons best gedaan deze genres en de voorbeelden van kunstenaars af te breken voor elke werden gekozen op basis van als je naar hun meest populaire songs horen vandaag, welk genre zou het meest zin in heeft. Het is belangrijk te erkennen dat veel van de muzikanten van de jaren vijftig richtte zich op het verwerven van mainstream erkenning en te doen, zodat ze die nodig zijn om een ​​beroep op alle doelgroepen en daarom geliefhebberd in vele genres. Het was ook een van die perfecte momenten in de muziekgeschiedenis, waar een samenloop van genres toevallig enkele van de meest geliefde en bekende muziek van de afgelopen tachtig jaar te produceren. **

Traditionele pop en normen

De radio als een vorm van entertainment groeide in populariteit in de jaren 1920 de Verenigde Staten. Deze goedkope vorm van plezier voor het hele gezin inclusief radio programma's, muziek en nog veel meer. Het decennium begon in 1921 met slechts 5 radiostations in het land, maar eindigde met 606 stations. Dat is een aantal ernstige groei!

S radio

In de jaren 1920, radio was in staat om de kloof in de Amerikaanse cultuur te overbruggen van kust tot kust. Het was effectiever dan gedrukte media in delen van gedachten, cultuur, taal, stijl, en nog veel meer. Om deze reden is het belang van de radio was meer dan alleen entertainment. Het was een middel om te communiceren, communiceren en samen te brengen van de natie.

De jaren 1920 introduceerde een tijdperk van meer innovatie dan wat was gezien in het verleden. De economie doet het goed en baten stegen. Met dat welvaart, families hadden meer vrije tijd, en een favoriet tijdverdrijf werd het luisteren naar de radio.

Wat radio shows waren populair in de jaren?

De meest populaire 1920 radio show was een komische tv-serie met de titel Amos n Andy. De show werd gebaseerd op de taxi bedrijf van Amos Jones, zijn vriend Andrew Hogg Brown en George Kingfish Stevens. Het duurde meer dan 30 jaar.

Hoewel populair in de jaren 1920, Amos n Andy, die werd uitgevoerd door witte kunstenaars, aangemoedigd negatieve Black stereotypen. Veel radio shows van dit decennium geëmuleerde dit minstreel-stijl comedy. Echter, in 1929, Chicagos WSBC introduceerde The All-Negro uur, het eerste ras show met alle Afrikaanse Amerikaanse entertainers. De show hielp de weg effenen voor een betere vertegenwoordiging van de Afro-Amerikanen in de radio-en entertainment.

Radio in de jaren 1920 introduceerde ook sportprogramma's in het huis, dat werd al snel populair. Play-by-play beschrijvingen werden uitgezonden op de radio en hielp populariseren atleten zoals Jim Thorpe, Gertrude Ederle, Helen Wills, en Babe Ruth.

S muziek

Muziek in de jaren 1920 in de Verenigde Staten was gevarieerd, op zijn zachtst gezegd! Jazz, blues, swing, dans band, en ragtime waren slechts een paar van de meest populaire muziek genres van het decennium. Bijna al deze genres is ontstaan ​​uit de creatieve werk van de Afro-Amerikanen beïnvloed door hun cultuur en erfgoed.

Voorafgaand aan de radio, muziek kon alleen worden gedeeld door middel van bladmuziek, piano rollen, of live optredens. Met het gebruik van de radiogolven, kan muziek van alle soorten gemakkelijk in te voeren om huizen in de Verenigde Staten.

Jazz muziek is ontstaan ​​uit de fusie van Anglo-Amerikaanse, Afrikaanse en Creoolse invloeden, geboren in de smeltkroes van New Orleans, Louisiana. De jaren 1920 worden vaak genoemd de Jazz Age, omdat jazzmuziek werd zeer populair in die tijd. Met veel improviseren en gesyncopeerde ritmes, jazz muziek beïnvloed dans, mode en cultuur. De vrolijke klanken van jazz werd een favoriet op de radio. De meest populaire jazz-muzikanten van de jaren 1920 waren Louis Armstrong en Duke Wellington.

Enkele van Armstrongs bekendste treffers waren Heebie Jeebies (1926), West End Blues (1928), en Aint Misbehavin (1929). Sommige van Duke Ellington 1920 treffers opgenomen Creole Love Call en Black and Tan Fantasy.

Blues muziek gebruikt repetitieve akkoorden en een 12-bar structuur. Vaak geassocieerd met persoonlijke proeven, blauw muziek vaak deelden de verhalen van een bevooroordeelde en gescheiden Zuiden. In feite werd bluesmuziek zwaar beïnvloed door de Afrikaanse spirituelen gezongen door degenen die tot slaaf werden gezaaid. Het zingen van spirituelen was een vorm van het vasthouden van veerkracht en uitstel te midden van onderdrukkige omstandigheden. Soms kan een blues-deuntje worden beschouwd als komisch of zelfs geestig.

Mamie Smith, een populaire Blues Singer, werd gecrediteerd als de eerste om een ​​bluesvocaal op te nemen. Het lied dat ze zong, werd getiteld Crazy Blues. Andere beroemde blueszangers waren MA Rainey en Bessie Smith. MA Raineys Meest beroemde muziek van de jaren 1920 Zie Zie Rider (1924) en Black Bottom (1927). BESSIE SMITH had ook verschillende hits tijdens de jaren 1920, waaronder neergehaalde blues (1923) en TAINT NOBODYS BIZ-NESS als ik (1923).

de beroemdste dans van de jaren 1920 was de Charleston. Deze leuke dans was op muziek gezet. We zouden grote bandmuziek van vandaag kunnen overwegen, hoewel het wel elementen van ragtijd had. De Charleston maakte zijn debuut in de Broadway-show van 1923 Runnin Wild en werd al snel een favoriet in danszalen in de hele Verenigde Staten.

Wat waren de meest populaire liedjes van de s?

je kunt ook ontdekken welke liedjes en shows populair waren toen je een kind was - of zelfs wanneer je ouders of grootouders waren! Voer je naam en verjaardag in in FamilyRearchs over mij ervaring (of log in bij je FamilySearch-account - het is gratis!), En ontdek allerlei leuke feiten over je verjaardag.

Winkel voor boeken op Google Play

Wij en onze partners gebruiken cookies om uw ervaring te personaliseren, om u advertenties te tonen op basis van uw interesses en voor meet- en analytics-doeleinden. Door onze website en onze diensten te gebruiken, gaat u akkoord met ons gebruik van cookies zoals beschreven in ons cookiebeleid.

meer door ons bovendien

zelfs voordat de geboorte van opgenomen muziek, had Amerikaanse populaire muziek een diepgaand effect op muziek over de hele wereld. Het land heeft de opkomst van populaire stijlen gezien die een belangrijke invloed hebben gehad op de wereldwijde cultuur, waaronder ragtime, blues, jazz, rock, r & b, doo wop, evangelie, ziel, funk, heavy metal, punk, disco, huis, techno, Salsa, Grunge en Hip Hop. Bovendien is de Amerikaanse muziekindustrie behoorlijk divers, ondersteunt een aantal regionale stijlen zoals Zydeco, Klezmer en Slack-Key. De aantrekkingskracht van deze stijlen ligt in hun soepele, energieke ritmes, hun aantrekkelijke vocale lijnen, en in veel gevallen hun symbolische associaties met de benarde situatie van de kansarme.

Onderscheidende stijlen van Amerikaanse populaire muziek begon vroeg in de 19e eeuw te verschijnen, en in de 20e eeuw ontwikkelde de Amerikaanse muziekindustrie een reeks nieuwe vormen van muziek, met behulp van elementen van blues en andere genres van Amerikaanse volksmuziek. Deze populaire stijlen omvatten land, R & B, jazz en rots. De jaren zestig en '70s zagen een aantal belangrijke veranderingen in de Amerikaanse populaire muziek, waaronder de ontwikkeling van een aantal nieuwe stijlen, waaronder zwaar metaal, punk, ziel en hiphop. Hoewel deze stijlen niet populair waren in het gevoel van mainstream, werden ze commercieel opgenomen en zijn ze dus voorbeelden van populaire muziek in tegenstelling tot folk of klassieke muziek.

vroeg populair nummer

de vroegste nummers die als Amerikaanse populaire muziek kunnen worden beschouwd, in tegenstelling tot de populaire muziek van een bepaalde regio of etniciteit, waren Sentimenteal Parlor-liedjes van Stephen Foster en zijn leeftijdsgenoten, en liedjes bedoeld voor gebruik in Minstrel-shows, theatrale producties dat is voorzien van zang-, dans- en stripprestaties. Minstrel toont over het algemeen gebruikte Afro-Amerikaanse muziekinstrumenten en -dans, en gekenmerkte artiesten met hun gezichten zwart, een techniek genaamd Blackface. Tegen het midden van de 19e eeuw hadden Touring-bedrijven deze muziek niet alleen gedaan voor elk deel van de Verenigde Staten, maar ook naar Engeland, West-Europa, en zelfs naar Afrika en Azië. Minstrel-shows werden over het algemeen geadverteerd alsof de muziek van de shows in een Afro-Amerikaanse stijl was, hoewel dit vaak niet waar was.

De Minstrel-show markeerde het begin van een lange traditie van Afro-Amerikaanse muziek die is toegeëigend voor populair publiek en was de eerste duidelijk Amerikaanse vorm van muziek om internationale toejuiching te vinden, in het midden van de 19e eeuw. Zoals Donald Clarke heeft opgemerkt, verschijnt de Minstrel-shows "in wezen zwarte muziek, terwijl de meest succesvolle handelingen wit waren, zodat liedjes en dansen van zwarte afkomst werden geïmiteerd door blanke artiesten en vervolgens opgenomen door zwarte artiesten, die dus tot op zekere hoogte werden gehaald zelf imiteren ". Clarke schrijft het gebruik van Blackface toe aan een verlangen naar blanke Amerikanen om het brutale bestaan ​​van zowel gratis als slavenzwarten te verheerlijken door ze als gelukkige en zorgeloze particulieren te verbeelden, het meest geschikt is voor het leven en de prestaties van eenvoudige, vrolijke nummers die gemakkelijk te wit zijn publiek.

Blackface Minstrel-shows bleef in het laatste deel van de 19e eeuw populair, die pas geleidelijk aan het begin van de 20e eeuw uitsterven. Gedurende die tijd, een vorm van weelderig en uitgebreid theater genaamd The Extravaganza, ontstond, beginnend met Charles M. Barras 'The Black Crook. Extravaganzas werden bekritiseerd door de kranten en kerken van de dag omdat de shows werden beschouwd als seksueel prikkelende, met vrouwen die bawdy-liedjes zingen, gekleed in bijna transparante kleding. David Ewen beschreef dit als het begin van de "lange en actieve carrières in seksexploitatie" van het Amerikaanse muzikale theater en het populaire lied. Later nam Extravaganzas elementen van burlesque uitvoeringen, die satirische en parodische producties waren die erg populair waren aan het einde van de 19e eeuw.

Zoals de extravaganza en de burlesque, was de variëteitshow een strip- en ribald-productie, populair van het midden tot het einde van de 19e eeuw, op welk moment het in Vaudeville was geëvolueerd. Dit formulier is innovated door producenten zoals Tony Pastor die probeerde vrouwen en kinderen aan te moedigen om zijn shows bij te wonen; Ze waren aarzelend omdat het theater lang het domein was van een ruwe en wanordelijke menigte. Tegen het begin van de 20e eeuw was Vaudeville een gerespecteerd entertainment voor vrouwen en kinderen, en songwriters zoals Gus Edwards schreef nummers die populair waren in het hele land. De meest populaire vaudeville-shows waren, net als de Ziegfeld-follies, een reeks liedjes en skits die een diepgaand effect hadden op de daaropvolgende ontwikkeling van Broadway Musical Theatre en de nummers van Tin Pan Alley.

Tin Pan Alley

Tin Pan Alley was een gebied genaamd Union Square in New York City, dat het grote centrum voor muziek publiceerde door het midden van de jaren 1890. De songwriters van dit tijdperk schreven formuleuze liedjes, veel van hen sentimentele ballades. Tijdens dit tijdperk ontwikkelde zich een gevoel van nationaal bewustzijn, omdat de Verenigde Staten een formidabele wereldmacht werden, vooral na de Spaans-Amerikaanse oorlog. De toegenomen beschikbaarheid en efficiëntie van spoorwegen en de postdienst hielpen ideeën te verspreiden, waaronder populaire nummers.

Sommige van de meest opvallende uitgevers van Tin Pan Alley omvatten Willis Woodward, het Witte Motor House of Publishing, Charles K. Harris en Edward B. Marks en Joseph W. Stern. Stern en merken waren een van de bekende Tin Pan Alley Songwriters; Ze begonnen in 1894 samen te schrijven als amateurs. Naast de populaire, reguliere ballades en andere clean-cut songs, concentreerden sommige uitgevers van Tin Pan Pan Alley op Rough en Risqué. Coon-liedjes waren een ander belangrijk onderdeel van Tin Pan Alley, afgeleid van de verwaterde nummers van de Minstrel-show met de "Verve en Elektriciteit" gebracht door de "Assimilatie van de Ragtime Rhythm". Het eerste populaire Coon Song was "New Coon in Town", geïntroduceerd in 1883, en gevolgd door een golf van coon-shouters zoals Ernest Hogan en May Irwin.

Broadway

Het begin van de 20e eeuw zag ook de groei van Broadway, een groep theaters die gespecialiseerd zijn in musicals. Broadway werd een van de meest vooraanstaande locaties voor het musical theater ter wereld en produceerde een lichaam van liedjes die Donald Clarke leidden om het tijdperk te bellen, de gouden eeuw van songwriting. De noodzaak om leuke liedjes aan te passen aan de beperkingen van een theater en een perceel ingeschakeld en aangemoedigd een groei in songwriting en de opkomst van componisten zoals George Gershwin, Vincent Youmans, Irving Berlin en Jerome Kern.

Buitenlandse opera's waren populair onder de hogere klasse in de 19e eeuw, terwijl andere stijlen van musical theater de opera's, ballad-opera's en de Opera Bouffe omvatten. De Engelse operettes van Gilbert en Sullivan waren bijzonder populair, terwijl Amerikaanse composities moeite hadden om een ​​publiek te vinden. George M. Cohan was de eerste opmerkelijke Amerikaanse componist van muzikaal theater, en de eerste die van de operette wegbreekt en is ook opmerkelijk voor het gebruik van de taal van de volkstaal in zijn werk. Tegen het begin van de 20e eeuw hadden echter zwarte toneelschrijvers, componisten en muzikanten een diepgaand effect op muzikale theater, beginnend met de werken van Will Marion Cook, James Reese Europe en James P. Johnson; De eerste grote hit Black Musical was in 1921 shuffle.

geïmporteerde operette en binnenlandse producties door zowel blanken als Cohan en Blacks zoals Cook, Europa en Johnson hadden allemaal een formatieve invloed op Broadway. Componisten zoals Gershwin, Porter en Kern maakten een komisch muzikaal theater in een nationaal tijdverdrijf, met een gevoel dat duidelijk Amerikaans en niet afhankelijk was van Europese modellen. De meeste van deze individuen waren Joods, met Cole Porter de enige grote uitzondering; Ze waren de afstammelingen van immigranten uit de 19e-eeuwse immigranten die vervolgd zijn in het Russische rijk, vestigden het meest invloedrijk in verschillende buurten in New York City. Veel van de vroege musicals werden beïnvloed door zwarte muziek, met elementen van vroege jazz, zoals in Dahomey; De Joodse componisten van deze werken hebben mogelijk verbindingen gezien tussen de traditionele zwarte blauwe tonen en hun eigen volksjoodse muziek.