Pinterest wordt niet langer ondersteund op deze browser, dwz 6

We gebruiken cookies en soortgelijke tools die nodig zijn om u in staat te stellen aankopen te doen, om uw winkelervaringen te verbeteren en onze diensten te verstrekken, zoals gedetailleerd in onze kennisgeving. We gebruiken deze cookies ook om te begrijpen hoe klanten onze diensten gebruiken (bijvoorbeeld door het bezoeken van de site) te meten, zodat we verbeteringen kunnen aanbrengen.

als u het ermee eens bent, gebruik dan ook cookies om uw winkelervaring in de Amazon-winkels aan te vullen zoals beschreven in onze kennisgeving van Cookie. Dit omvat het gebruik van first- en externe cookies, die standaardapparaatinformatie opslaan of openen, zoals een unieke identificatie. Derden gebruiken cookies voor hun doeleinden om gepersonaliseerde advertenties weer te geven en te meten, publiek inzichten te genereren en producten te ontwikkelen en te verbeteren. Klik op Cookies aanpassen om deze cookies te weigeren, maak meer gedetailleerde keuzes of leer meer. U kunt uw keuzes op elk gewenst moment wijzigen door cookie-voorkeuren te bezoeken, zoals beschreven in de kennisgeving van de cookie. Om meer te weten te komen over hoe en voor welke doeleinden Amazon persoonlijke informatie gebruikt (zoals Amazon Store Order History), bezoekt u onze privacybericht.

Piano Sonata No. 11, K331 3e beweging (Alla Turca) Ludwig van Beethoven (1770-1827), OP. 113, Turkse mars van ruïnes van Athene ModeSt Mussorgsky (1839-1881), Capture of Kars -Solemn Maart Johannes Brahms (1833-1897), OP. 4, kwartet voor chorus en piano, fragmen beweging. Als onderdeel van de fascinatie met oosterse cultuur is het Turkse thema een bron van inspiratie op het gebied van muziek en andere takken van kunst. Misschien zijn de eerste voorbeelden hiervan twee stukken van Mozart. Het belangrijkste hiervan is een van de meest geliefde opera's, ontvoering van de Seraglio, omdat het onderwerp, evenals de set en muzikale thema's de invloed van oosterse thema's weerspiegelen. Natuurlijk is de ontvoering van de Seraglio, die al het kenmerk van Mozarts-muzikale taal bevat, ook belangrijk als bewijs dat deze grote componist van westerse muziek werd beïnvloed door Ottomaanse cultuur.

Deze opera met drie act vindt plaats in de 16e eeuw, in het paleis van Selim Paşa. Musicologen zeggen dat de periode waarin deze opera werd geschreven (1781) werd gekenmerkt door de Turkse trend die in het algemeen in de mode in Europa was, en in het bijzonder in Wenen. Dit is gebaseerd op historische gebeurtenissen.

Mozarts ander Turks-thema is het derde verkeer van de bekende piano-sonata nr. 11 (K331-300), Turkse maart. Dit gedeelte, met zijn 2/4 meter en snel tempo, is een weerspiegeling van Janissary Music door de oren van Mozart. Dit is goed bewijs dat Mozart, zoals andere Weense componisten van zijn tijd, werd beïnvloed door de MEHTER-muziek van de Turken, die twee keer omgeven Wienna had.

Na Mozart was Ludwig van Beethoven (1770-1827) die, in zijn stuk, ruïnes van Athene (1811, op. 113), een Turkse maart inbegrepen. Ruïnes van Athene is geschreven voor een stuk met dezelfde naam door Duitse toneelschrijver augustus Friedrich F. von Kotsebue die op 9 februari 1812 debatteert in het nieuwe Duitse theater in Boedapest op 9 februari 1812. Beethoven werd geïnspireerd op zijn variaties voor piano in D major op. 76, die hij in 1809 had geschreven. In de vierde daad van het stuk speelde Minerva van een slaap van 2000 jaar om Athene in ruïnes te vinden, en nu in de handen van de Turken. Na dit stuk werd de Marcia Alla Turca die in 1822 in 1822 voor vier handen piano werd gepubliceerd, bijna net zo populair als Mozarts Turkse maart.

Hoewel andere componisten van Turks-thema-stukken geen dergelijke duidelijke invloed door Turkse muziek vertonen, schreef Johannes Brahmes en bescheiden Mussorgsky in de 19e eeuw twee stukken nota. In zijn vastlegging van Kars, geschreven tussen 1839 en 1881, omvatte Moest Mussorgsky een kort motief, gespeeld door windinstrumenten, die het doet denken aan Turkse muziek. Deze maart is een van de componisten die zelden uitgevoerd werken.

de 19e-eeuwse componist, Johannes Brahms-stukkwartet voor Chorus en Piano, Opus 64, bevat een sectie, fragmen (vragen), waarvan de woorden werden geïnspireerd door de Turken. In dit koorwerk, ingesteld op een tekst van George Friedrich Daumer, is er geen invloed van Turkse muziek, maar het toont de interesse van de componisten in het onderwerp.

In aanvulling op de vijf stukken die we hier kort hebben aangepakt, zullen andere beltoptoren naar voren komen. Maar het feit dat bekende componisten zoals Mozart, Beethoven, Brahms en Mussorgsky geproduceerd werken met Turkse thema's kunnen worden beschouwd als bewijs dat de Europese cultuur op bepaalde perioden werd beïnvloed door Oost-en bijgevolg, Turkse cultuur. We kunnen zien dat een van de redenen voor deze invloed is dat het Oosten altijd diende als een fascinerende bron van inspiratie voor het oude continent; Niet alleen Turkije, maar beschavingen van landen zoals Iran, Egypte, India, Japan en China zijn bekend om westerse kunstenaars te hebben geïnspireerd. Maar het Ottomaanse imperium, vooral tijdens de opkomst en veroveringen in Europa, beïnvloedde Europese kunstenaars met zijn mysterie, kleurrijkheid en muziek; Kortom, de cultuur. Of de reden waarom de angst voor oorlog of nieuwsgierigheid was, deze invloed verschaft een kans voor het schrijven van stukken zoals die hier zijn aangepakt.

barok muziek

Barokmuziek is een stijl van westerse kunstmuziek gecomponeerd van ongeveer 1600 tot 1750. Dit tijdperk volgde de renaissance en werd op zijn beurt gevolgd door het klassieke tijdperk. Het woord Barok komt uit het Portugees Word Barroco, wat betekent dat Misshape Pearl, een negatieve beschrijving van de sierlijke en zwaar versierde muziek van deze periode. Later kwam de naam ook aan op de architectuur van dezelfde periode.

Baroque Muziek vormt een groot deel van de klassieke muziekcanon, die op grote schaal wordt bestudeerd, uitgevoerd en geluisterd. Componisten van het barokke tijdperk van Johann Sebastian Bach, George Frideric Handel, Alessandro Scarlatti, Domenico Scarlatti, Antonio Vivaldi, Henry Purcell, Georg Philipp Telemann, Jean-Baptiste Lully, Arcangelo Corelli, Tomaso Albinoni, François Couperin, Denis Gaultier, Claudio Monteverdi, Heinrich Schütz, Jean-Philippe Rameau, Jan Dismas Zelenka en Johann Pachelbel.

de barokperiode zag de creatie van tonaliteit. Gedurende de periode hebben componisten en artiesten meer uitgebreide muzikale versiering gebruikt, veranderingen in de muzikale notatie, en ontwikkelde nieuwe instrumentale speeltechnieken. Barokmuziek breidde de grootte, het bereik en de complexiteit van instrumentele prestaties uit, en ook opgericht Opera, Cantate, Oratorio, Concerto en Sonata als muzikale genres. Veel muzikale termen en concepten uit dit tijdperk zijn nog steeds in gebruik.

etymologie

Hoewel het lang dacht dat het woord als een kritieke termijn voor het eerst werd toegepast op architectuur, lijkt het eerder in de verwijzing naar muziek, in een anonieme, satirische beoordeling van de première in oktober 1733 van Rameus Hippolyte et Armie, Gedrukt in het Mercure de France in mei 1734. De criticus impliceerde dat de nieuwheid in deze opera du Barocque was, klagen dat de muziek miste met een samenhangende melodie, werd gevuld met niet-aflatende dissonanties, veranderde voortdurend sleutel en meter en rende snel door elk compositoraal apparaat .

De systematische toepassing door historici van de term barok naar muziek van deze periode is een relatief recente ontwikkeling. In 1919 werden Curt Sachs de eerste die de vijf kenmerken van Heinrich Wölfflins theory van de barok systematisch naar muziek toepast. Critici waren snel in twijfel om de poging om Wölfflins-categorieën naar muziek te zetten, en in het tweede kwartaal van de 20e eeuw werden onafhankelijke pogingen gedaan door Manfred Bukofzer (in Duitsland en na zijn immigratie, in Amerika) en door Suzanne Clercx-lejeune (in België) om autonome, technische analyse te gebruiken in plaats van vergelijkende abstracties, om de aanpassing van theorieën op basis van de plastic kunsten en literatuur aan muziek te voorkomen. Al deze inspanningen resulteerden in aanzienlijke onenigheid over tijdsgrenzen van de periode, vooral over toen het begon. In het Engels De term verworven valuta in de jaren 1940, in de geschriften van Bukofzer en Paul Henry Lang.

zo laat als 1960 was er nog steeds aanzienlijk geschil in academische cirkels, met name in Frankrijk en Groot-Brittannië, of het nu zinvol was om muziek zo divers samen te klonteren als die van Jacopo Peri, Domenico Scarlatti en J. Bach onder een enkele rubriek. Desalniettemin is de term wijd gebruikt en wordt geaccepteerd voor dit brede scala aan muziek. Het kan nuttig zijn om de barok van zowel de voorgaande (renaissance) als volgt (klassieke) perioden van muzikale geschiedenis te onderscheiden.

Geschiedenis

de barokperiode is verdeeld in drie grote fasen: vroeg, midden en laat. Hoewel ze overlappen in de tijd, worden ze conventioneel gedateerd van 1580 tot 1630, van 1630 tot 1680, en van 1680 tot 1730.

Early Baroque Music

De Florentine Camerata was een groep humanisten, muzikanten, dichters en intellectuelen in de late renaissance Florence die verzamelde onder het patronage van het aantal graaf Giovanni de Bardi om trends in de kunsten, vooral muziek en drama te bespreken en te leiden. Met betrekking tot muziek baseerden ze hun idealen op een perceptie van klassiek (vooral oud Grieks) muzikaal drama dat gewaardeerd discours en oratie. Als zodanig verwierpen ze hun tijdgenoten gebruik van polyfony en instrumentale muziek en bespraken zulke oude Griekse muziekapparaten als monodie, die bestond uit een solo-zinging vergezeld van een kithara. De vroege realisaties van deze ideeën, waaronder Jacopo Peris Dafne en Leuidice, markeerden het begin van de opera, dat op hun beurt enigszins een katalysator voor barokmuziek was.

Wat de muziektheorie betreft, is het meer wijdverspreide gebruik van figuurbassen (ook bekend als grondig bas) het ontwikkelende belang van harmonie als de lineaire onderbouw van polyfonie. Harmonie is het eindresultaat van contrapunt en dacht dat Bass een visuele weergave is van die harmonieën die gewoonlijk worden gebruikt in muzikale prestaties. Componisten begonnen zich met harmonische progressies, en werkten ook de tritone, waargenomen als een onstabiel interval, om dissonantie te creëren. Investering in harmonie bestond ook bij bepaalde componisten in de Renaissance, met name Carlo Gesualdo; Het gebruik van harmonie gericht op tonaliteit, in plaats van modaliteit, markeert de verschuiving van de Renaissance in de barokperiode. Dit leidde tot het idee dat akkoorden, in plaats van opmerkingen, een gevoel van sluiting zou kunnen bieden - een van de fundamentele ideeën die bekend werden als tonaliteit.

Door deze nieuwe aspecten van compositie op te nemen, bevorderde Claudio Monteverdi de overgang van de Renaissance-stijl van muziek tot die van de barokperiode. Hij ontwikkelde twee individuele compositiestijlen - het erfgoed van Renaissance Polyphony (Prima Pratica) en de nieuwe Basso Continuo-techniek van de barok (Seconda Pratica). Met het schrijven van de opera's Lorfeo en Lincoronazione di Poppea onder andere bracht Monteverdi aanzienlijke aandacht voor het nieuwe genre van Opera.

midden barokmuziek

de opkomst van de gecentraliseerde rechtbank is een van de economische en politieke kenmerken van wat vaak het Age of Absolutisme wordt bestempeld, Personified door Louis XIV van Frankrijk. De stijl van het paleis, en het Hofsysteem van manieren en kunst dat hij bevorderde, werd het model voor de rest van Europa. De realiteit van de Rising Church en State Patronage creëerden de vraag naar georganiseerde publieke muziek, omdat de toenemende beschikbaarheid van instrumenten de vraag naar kamermuziek creëerden.

de middelste barokke had absoluut geen invloed op het theoretische werk van Johann Fux, die het strikte contrapuntkarakteristiek van eerdere leeftijden in zijn Gradus Ad paranassum (1725) systematiseerde.

een voormaansig voorbeeld van een Court-stijlcomponist is Jean-Baptiste Lully. Hij kocht octrooien van de monarchie om de enige componist van opera's voor de koning te zijn en om te voorkomen dat anderen geefd zijn. Hij voltooide 15 lyrische tragedies en liet onvoltooide Achille et Polyxène.

Musisch gezien stelde hij de snaar-gedomineerde norm voor orkesten, die werd geërfd van de Italiaanse opera, en de karakteristiek Franse vijfdelige dispositie (violen, viola's-in Hautes-Contre, Tailles en Quintes-maten - en Bass-violen) was in het ballet gebruikt vanaf de tijd van Louis XIII. Hij heeft echter dit ensemble ingevoerd aan het Lyric Theatre, met de bovenste delen die vaak verdubbeld zijn door recorders, fluiten en oboes en de bas van bassoons. Trompetten en ketledrums werden vaak toegevoegd voor heroïsche scènes.

Arcangelo Corelli wordt herinnerd als invloedrijk voor zijn prestaties aan de andere kant van de muzikale techniek - als een violist die viooltechniek en pedagogiek organiseerde - en in puur instrumentale muziek, met name zijn pleitbezorging en ontwikkeling van de Concerto Grosso. Overwegende dat lully opgericht was aan de rechtbank, Corelli was een van de eerste componisten om algemeen te publiceren en hebben zijn muziek in heel Europa uitgevoerd. Net als bij Lullys Stilization and Organization of the Opera is de Concerto Grosso gebouwd op sterke contrasten-secties die afwisselen tussen die gespeeld door het volledige orkest, en die gespeeld door een kleinere groep. Dynamica was terrasvormig, dat is met een scherpe overgang van luid naar zacht en weer terug. Snelle secties en langzame secties werden tegen elkaar gekozen. Genummerd onder zijn studenten is Antonio Vivaldi, die later honderden werken heeft gecomponeerd op basis van de principes in Corellis Trio Sonatas en Concerti.

In tegenstelling tot deze componisten was Dieterich Buxtehude geen schepsel van de rechtbank, maar in plaats daarvan was kerkmuzikant, die de berichten van organist en Werkmeister in de Marienkirche bij Lübeck vasthield. Zijn taken als WerkMeister die optreden als de secretaris, penningmeester en businessmanager van de kerk, terwijl zijn positie als organist speelde het spelen voor alle hoofddiensten, soms in samenwerking met andere instrumentalisten of vocalisten, die ook door de kerk werden betaald. Volgens zijn officiële kerkplichten organiseerde en regelde hij een concertreeks die bekend staat als theabendmusiken, die uitvoeringen van heilige dramatische werken die door zijn tijdgenoten worden beschouwd als het equivalent van opera's.