Top 10 Amerikaanse componisten

Na na en leren van de eerste generatie van de in Amerika geboren componisten, de komende decennia produceerde een aantal vooraanstaande Amerikaanse musici, waaronder Ferde Grofé (1892-1972), Walter Piston (1894-1976), Howard Hanson (1896-1981), Virgil Thomson (1896-1989), Samuel Barber (1910-1981), William Schuman (1910-1992), en Leonard Bernstein (1918-1990). De componisten wiens muziek het meest duidelijk definieert de Amerikaanse idioom, echter, zijn George Gershwin en Aaron Copland, terwijl de Amerikaanse componisten die een permanente markering op de twintigste-eeuwse trends hebben verlaten zijn John Cage en Philip Glass.

George Gershwin

Copland muziek begon te studeren in zijn tienerjaren en in 1921 werd de eerste full-time Amerikaanse leerling van Nadia Boulanger in Parijs, Frankrijk. Coplands vroegste werken werden beïnvloed door Amerikaanse jazz ritmes en de neo-klassieke stijl toen heersende. Bij zijn terugkeer naar Amerika in 1924, werd Copland geïnteresseerd in de Amerikaanse folk idioom en begon te componeren in de stijl waarvoor hij het best bekend blijft. Zijn bekendste werken definieert letterlijk Amerikaanse klassieke muziek voor veel mensen. Te beginnen met de orkestwerk El Salón Mexico, Copland vervolgens een serie van balletten op de thema's van de Amerikaanse grens en de verschillende aspecten van het Amerikaanse leven. Soms met behulp van echte cowboy songs, maar vooral door zijn unieke harmonische stijl, Coplands spreekt de muziek van het Amerikaanse Westen in werken als de balletten Billy the Kid en Rodeo. Zijn meesterwerk is waarschijnlijk de score voor Appalachian Spring, waarbij hij gebruik maakt van de Shaker melodie, Simple Gifts.

Tijdens de jaren 1950, Copland verbaasde de muzikale wereld van het componeren van muziek met behulp van seriële technieken, zoals in zijn Connotaties voor orkest. Gedurende zijn leven, Copland geholpen aspirant-Amerikaanse componisten door de organisatie van Music Festivals voor de prestaties van de nieuwe Amerikaanse muziek.

John Cage

Geboren in Californië, Kooi studeerde bij zowel Arnold Schönberg en Edgard Varèse. Grotendeels een experimentele componist zijn hele leven, Kooi samengesteld werken met behulp van aleatorische methoden (toevallige muziek), elektronische muziek, musique concrète (verzegelde geluiden van real-life geluid in combinatie met muzikale klanken) en stukken die radio, computers te betrekken, en de meeste infamously stilte (4 '33" , waarin de muziek de omgevingsruis van het auditorium en omgeving terwijl de piano zit stil op het toetsenbord).

Maar Kooien experimenten waarvoor hij is waarschijnlijk het meest bekend zijn het gebruik van de geprepareerde piano, waarin een concertvleugel wordt gewijzigd in een bepaalde manier voor de uitvoering van bepaalde stukken door de toepassing van paperclips, doppen, elastiekjes en andere items aan de piano snaren. De Sonatas en Interludes voor geprepareerde piano blijven de meest prominente voorbeeld van deze techniek. Kooien ideeën, teksten en muzikale experimenten had een enorme invloed op een groot aantal hedendaagse componisten.

glas philip

van levende componisten actief vandaag, een van de meer populaire is Philip Glass, wiens werk in de stijl die bekend staat als het minimalisme is algemeen bekend bij het publiek door de verschillende films die hij heeft gescoord en de vele opnames hij van zijn werken heeft gemaakt . Daarnaast heeft hij een aantal succesvolle opera's, zoals Einstein on the Beach in 1975, Echnaton in 1983, en The Voyage, die is opgevoerd in de Metropolitan Opera in New York samengesteld. Gevels is een concert stuk gebaseerd op muziek Glass gecomponeerd voor de 1983 film Koyaanisqatsi, en toont de onbeweeglijk, onveranderlijk element van stasis zo vaak gevonden in minimalistische muziek.

Barok

Nu in zijn derde editie, Latijns-Amerikaanse Klassieke componisten: Een biografische woordenboek biedt een unieke Engels-talige bron voor biografische informatie over honderden componisten uit Midden- en Zuid-Amerika en de Spaanstalige Caribisch gebied. Nauwgezet verzameld uit een breed scala van bronnen, de informatie-updates en breidt eerdere edities en vult de gaten achtergelaten door de andere grote Engels-talige muziek woordenboeken en encyclopedieën. ntries biografische data omvat volledige namen, geboorte- en overlijdensdatum en locaties, achtergrond, opleiding en training, evenals selectieve werken lijsten meer dan 2.300 componisten. Een index van componisten per land en vrouwelijke componisten van Latijns-Amerika een aanvulling op de volume. Een essentieel onderdeel van een muziekbibliotheek, Latijns-Amerikaanse Klassieke componisten is een referentie van onschatbare waarde voor bibliothecarissen, musicologen, ethnomusicologists, onderzoekers en muziekstudenten.

Namen als Samuel Barber en George Gershwin zijn goed geassocieerd met de Amerikaanse stijl van de klassieke muziek. Maar, ze zijn slechts het topje van de Amerikaanse klassieke ijsberg. Klassieke muziek geschiedenisliefhebbers zal weten dat het maar al te bekende Antonín Dvoráks American Symphony gedeeltelijk werd geïnspireerd door Zwarte spirituals, evenals thema's uit de Native American muziek. Dat stuk was een mozaïek van de culturele rijkdom in de Amerikaanse geschiedenis, en de bijdragen en inspiraties één van Dvoráks bekendste werken zijn helaas niet algemeen bekend.

BIPOC componisten, zoals Harry T. Burleigh, Florence Prijs en Carlos Chavez zijn al lange tijd het vormgeven van de Noord-Amerikaanse klassieke landschap, waarin culturele thema's, liederen en spirituals in hun composities. Hun bijdragen zijn helaas onder-gewaardeerd en worden niet vaak onderwezen als iconische repertoire. De Sphinx Organisatie en Sphinx Virtuosi zijn hier om dat te veranderen.

De sfinx organisatie werd opgericht door professor Aaron P. Dworkin, een professor van de Kunsten aan de Universiteit van Michigan School of Music, Theater en Dans. Geïnspireerd door de kracht en de wijsheid van de mythische schepsel, de Sfinx, Dworkins doel bij de oprichting van de Sfinx Organisatie was ervoor te zorgen dat de klassieke muziek werd meer inclusieve in de richting van oudsher ondervertegenwoordigd gemeenschappen, zoals de gemeenschappen van kleur.

De sfinx organisatie richt zich op de noodzaak van een grotere diversiteit in het muziekonderwijs, repertoire, publiek en leiderschap. Enkele manieren ze bieden educatieve mogelijkheden wil via allerlei ensembles, beurzen, wedstrijden en de Sfinx prestaties Academy, onder andere inspanningen.

De Sphinx Virtuosi groep, die naar Madison 30 september kwam om te presteren op het Shannon Hall in Memorial Unie, is een kamerorkest dat bestaat uit 18 wereldklasse Black and Latinx muzikanten. Het ontvangen van vele onderscheidingen en verkopen out shows, Sphinx Virtuosi presenteert verkwikkende werk van een diverse groep van kunstenaars om klassieke muziek toegankelijk te maken voor een breder publiek.

Heres een beetje meer informatie over het programma. Het programma geopend met Foleys originele compositie Evry Voice, dat is Foleys visie van een Black National Anthem. Dit werd gevolgd door Samuel Coleridge-Taylors Four Novelletten, die werd uitgevoerd in veel van zijn programma's en beschikt over een rijke viool solo. Vervolgens wordt een beweging van String Quartet No. in A minor, gecomponeerd door Florence Price werd gespeeld. Bovendien werd ZEVEN, Andrea Casarrubios speciaal toegewijd aan degenen die vocht in de frontlijn van de COVID-19 pandemie.

De volgende werken, Inocente en Mourinho opgenomen invloeden uit de Cubaanse muziekcultuur. Tenslotte concert afgesloten met Concert voor ANA Alberto Ginastera. Het brengen van werken van deze componisten, die deel uitmaken van de rijke geschiedenis van Amerika, zijn bedoeld om een ​​breder beeld van Amerika te tonen.

De Universiteit van Wisconsin campus wordt gerund door de Wisconsin Idea, het principe dat onderwijs moet invloed hebben op de gemeenschap voorbij een universitys campus. Sphinx Virtuosi en de Sfinx Organisatie verrijken het leven van de studenten, muzikanten en de gemeenschappen om hen heen in een aantal manieren. Dit specifieke programma is ook bedoeld om degenen die zijn meestal niet een deelnemer in de klassieke muziek concerten uit te nodigen.

Sphinx Virtuosi streven naar demystificeren en het creëren van een veilige ruimte voor een kunstvorm die een reputatie als intimiderend en een chique heeft. Met een leuke, opwindende programma en een veilige ruimte voor zowel terugkerende klassieke muziek liefhebbers en degenen die nog nooit naar een concert eerder geweest zijn, dit is een programma dat u wilt zien over en weer.

Maak kennis met de componisten

ACO bestaat om te inspireren, ontwikkelen, ondersteunen en bouwen van de kunst van het Amerikaanse componisten op zoek naar nieuwe orkestrale muziek te maken. Al meer dan 40 jaar, weve gewerkt met en gevierde componisten als Philip Glass, Ellen Taaffe Zwilich, Joan Tower, en George Lewis, en meer recentelijk Paola Prestini, Du Yun, Alex Temple en Matthew Aucoin. We hebben meer dan 350 stuks in première op verschillende locaties in NYC, waaronder Carnegie Hall, Rose Theater in Jazz at Lincoln Center, en plaatste deze werken met gewaardeerde orkesten land. We zijn toegewijd aan het bevorderen van de diversiteit en het vertegenwoordigen van alle stemmen en het uitzicht dat Amerika vandaag de dag weer te geven.

aj McCaffrey

Een ontvanger van The Juilliard Career Advancement Fellowship, CBA Fellowship aan de New York University, en een New Music USA Project Grant, Aaron Severini is een componist voor het concert, dans, film, televisie en nieuwe media.

aaron israel levin

Adam Greene (b. 1970) is een componist en schrijver wiens creatief werk referenties belangen in de literatuur, linguïstiek en cognitieve wetenschap in muziek die verkent veelheid, breekbaarheid, en instabiliteit, vaak door middel van intensieve onderzoek van instrumentale praktijk.

alex tempel

Een geluid kan een tijd oproepen, een plaats, een cultureel moment of een wereldbeeld. Als iemand die zowel de westerse klassieke traditie en de wereld van de popcultuur houdt, heeft Alex Temple (b. 1983) altijd voelde me ongemakkelijk met stilistische hiërarchieën en het idee van een pure muzikale taal.

alexander Timofeev

Amina Figarova is een in New York gevestigde, Azerbeidzjan geboren pianist en componist wiens groep ontwikkelt zich snel een reputatie op het internationale toneel, met optredens in de VS en over de hele wereld, met inbegrip van het Newport Jazz Festival, Chicago festival, New Orleans Jazz & Heritage Festival, Kaapstad Jazz Festival en North Sea Jazz Festival, een paar te noemen.

amy Beth kirsten

De muziek van de Amerikaanse componist Andrea Reinkemeyer (Dr. - zij / haar) verkent een eerbiedige geluid wereld die zweeft net boven de rand van de stilte (Second Inversion) en brengt een scala aan emoties ... uit eerbied en smeken om mournfulness en wanhoop (textura).

andreia pinto-correia

De prestigieuze literaire tijdschrift Jornal de Letras beschrijft Andreia Pinto Correias composities als een belangrijke bijdrage aan de verspreiding van Portugals cultuur en taal, misschien een bijdrage groter dan ooit zou kunnen worden gedacht.

Andrew McManus

Andrew McManus (b. 1985) orkestwerk Strobe, in première in 2014 door de New York Philharmonic, heette klinken en buiten adem ... stijgende ... wazig ... soms allemaal tegelijk door de New York Times.

andy Akiho

George Gershwin (; geboren Jacob Bruskin Gershowitz, 26 september 1898 - 11 juli 1937) was een Amerikaanse componist en pianist wiens composities overspannen zowel populaire als klassieke genres. Een van zijn bekendste werken zijn de orkestwerken Rhapsody in Blue (1924) en An American in Paris (1928), de nummers Swanee (1919) en Fascinating Rhythm (1924), de jazz standard I Got Rhythm (1930), en de opera Porgy and Bess (1935), die de hit voortgebracht Summertime. Gershwin studeerde piano bij Charles Hambitzer en compositie bij Rubin Goldmark, Henry Cowell en Joseph Brody. Hij begon zijn carrière als een lied plugger maar al snel begonnen met het samenstellen van Broadway theater werkt met Buddy DeSylva en zijn

Aaron Copland

Aaron Copland (, 14 november 1900 - 2 december 1990) was een Amerikaanse componist, samenstelling leraar, schrijver, en later een dirigent van zijn eigen en andere Amerikaanse muziek. Copland werd door zijn collega's en critici te noemen "de decaan van American Composers". De open, langzaam veranderende harmonieën in een groot deel van zijn muziek zijn typerend voor wat veel mensen beschouwen als het geluid van de Amerikaanse muziek, doet denken aan de grote Amerikaanse landschap en pioniersgeest zijn. Hij is vooral bekend voor de werken die hij schreef in de jaren 1930 en 1940 in een bewust toegankelijke stijl vaak aangeduid als "populistisch" en waarin de componist het label zijn "volkstaal" stijl. Werken in deze geest zijn de balletten Appalachian Spring, Billy the

Charles Ives

Charles Edward Ives (, 20 oktober 1874 - 19 mei 1954) was een Amerikaanse modernist componist, als een van de eerste Amerikaanse componisten van internationale faam. Voorheen werd zijn muziek grotendeels genegeerd tijdens zijn leven, en veel van zijn werken ging unperformed voor vele jaren, maar later de kwaliteit van zijn muziek werd erkend en hij kwam als een "Amerikaanse origineel" te worden beschouwd. Hij was ook een van de eerste componisten die deelnemen aan een systematisch programma van experimentele muziek, met muzikale technieken, waaronder polytonaliteit, polyritmiek, toon clusters, aleatorische elementen, en kwart tonen. Zijn experimenten voorbode van vele muzikale innovaties die later op grotere schaal in de 20e aangenomen

Samuel Osmond Barber II (9 maart 1910 - 23 januari 1981) was een Amerikaanse componist van orkestrale, opera, koor en piano muziek. Hij is een van de meest gevierde componisten van de 20e eeuw; muziekcriticus Donal Henahan verklaarde, "Waarschijnlijk geen andere Amerikaanse componist heeft ooit dergelijke vroege genoten, zoals aanhoudende en dergelijke langdurige bijval." Zijn Adagio for Strings (1936) heeft een vaste plaats in het concert repertoire van orkesten verdiend. Hij werd bekroond met de Pulitzer Prize voor Muziek tweemaal: voor zijn opera Vanessa (1956-1957) en voor het Concerto voor piano en orkest (1962). Ook op grote schaal is zijn Knoxville: zomer van 1915 (1947), een instelling voor soprano en orkest van een proza-tekst door

John Adams

een rusteloze inventieve componist, die de taal en de vorm van elk nieuw stuk van nul brengt in plaats van te vertrouwen op gebaren of harmonische en melodische bewegingen die in het verleden goed hebben gewerkt.

Aanbevolen opname

Samuel Barber is de componist van een van de meest iconische werken van de 20e eeuw, Adagio voor snaren, maar er is veel prachtige muziek om naast te ontdekken, zoals zijn lyrische vioolconcerto.