Hoe Stravinskys Rite of Spring heeft de vorm van 100 jaar muziek

Winkel voor boeken op Google Play

The Rite of Spring was een revolutionair werk voor een revolutionaire tijd. Voor het eerst opgevoerd in Parijs, precies 100 jaar geleden op woensdag, was een belangrijk moment in de culturele geschiedenis - een tumultueuze schandaal.

Geschreven op de vooravond van de Eerste Wereldoorlog en de Russische revolutie, het stuk is het embleem van een tijdperk van grote wetenschappelijke, artistieke en intellectuele gisting. Geen componist sinds de schaduw van deze grote icoon van de 20e eeuw kan vermijden, en toonde na score door moderne meesters ondenkbaar zonder zijn model zou zijn.

The Rite of Spring heeft vele beproevingen overleefde in de eerste 100 jaar, niet met uitzondering van de beruchte première, tijdens welke provocerende choreografie Nijinsky ontlokte een dergelijk volume van misbruik dat de muziek zelf was vaak onhoorbaar. Eerste optredens - ook Stravinsky's eigen - van deze immens complex score waren vaak aan de rand van de afgrond, maar het stuk is nu onderdeel van de internationale orkestrale repertoire en het grootste risico vandaag wordt geconfronteerd, paradoxaal genoeg, is routine uitleveringen die een werk dat zou moeten maken shock lijken veilig en gemakkelijk.

En dit score had van plan om schokken. Zijn woeste geweld geconfronteerd frontaal op de esthetiek van het impressionisme - dan op het hoogtepunt van de Parijse musical mode - net als de messcherpe editing tussen zinnen ontwricht de gladde, naadloze stroom van de Germaanse symfonische traditie met meedogenloze efficiëntie.

Dit, in zekere zin, is kubistisch muziek - waar de musical materialen snijden in elkaar, interactie en Superimpose met de meest brute randen, dus tegen de muzikale perspectief en logisch dat de Europese oren had gedomineerd eeuwen.

Van start tot finish The Rite of Spring verheft in een nieuwe en explosieve gevoel van muzikale beweging. Niet subtiel periodieke symmetrieën typisch voor de klassieke periode, noch de gewelfde, persoonlijke flexibiliteit in de stroom van de tijd die romantiek genoot.

Stravinsky's ritmes pond en beslag; hoewel zeer onregelmatig ze nog steeds gepulseerd - en gepulseerd in een dergelijke nieuwe wijze dat de score vereist innovaties in notenschrift om Stravinsky's uitvinding speelbaar te maken.

En op geen enkele manier zijn deze ritmes discreet gepresenteerd - integendeel, zijn ze vaak gehamerd in koor door de gigantische orkest dat het werk in dienst heeft. Inderdaad, een van de meest opwindende aspecten van een goede prestatie, zelfs zonder choreografie, is hoe het eruit ziet: paar dingen op een concert platform kan de weergave van zoveel muzikanten uitvoeren van een dergelijke grillige en onvoorspelbare ritmische vormen in perfecte harmonie rivaal.

Met het oog op de perceptie van de luisteraar op het ritme, melodisch materiaal concentreren - het grootste deel geknepen uit een boek van de Litouwse volksliedjes - is zeer eenvoudig, soms gereduceerd tot kleine herhalende patronen van slechts twee of drie plaatsen.

Parallel aan dit lineaire eenvoud van het werk gigantische crunching harmonieën bewegen op het ritme van de gletsjers, deze langzame harmonische beweging paradoxaal genoeg het uitvergroten van de algehele gevoel van energie en drive. Deze gebouwen van het geluid - maar ook een beetje dissonant voor een publiek in 1913 - worden gekozen met een onberispelijke verfijning, en ze ondersteunen de score van de volledige boog met een structureel borg op een bijna Beethoveniaanse niveau.

En, net als bij Beethoven in zijn meest nadrukkelijke, percussieve accenten doordringen de orkestratie. De enorme wind en messing secties stelen de voorgrond van de gewoonlijk warmere klank van de strijkers, en het slagwerk domineert over alles. Met name de spectaculaire schrijven voor een paar van Paukenisten en de bass drum typeren niet alleen het geluid van de Rite, maar zijn fysieke gevolgen en - inderdaad, men voelt getrokken door hen kan in een ritmische maalstroom van een bijna tribale intensiteit.

Enkele van de meest opwindende momenten van de score's komen wanneer tegengestelde ritmische strengen worden gestapeld bovenop elkaar. Dergelijke overlappingen neerkomen op een muzikale collage, waardoor een vorm van zeer georganiseerde chaos. Dit was de uitbreiding van polyritmiek, een van de meest essentiële innovaties moderne muziek, veel verder dan eerder iets bedacht.

Maar niet alle in The Rite of Spring is waanzinnige of agressief. In het bijzonder verraden de introducties aan beide delen een veel gul generiek gevoel van lyrischisme, omhuld in een voelbaar gevoel van mysterie. En wie zou ooit kunnen vergeten, ooit gehoord, de frezende en griezelige hoge niet-begeleide fagotolo waarmee het stuk opent?

Sinds 1913 Generatie na het genereren van componisten - van Varèse naar Boulez, Bartók naar Ligeti - voelde zich gedwongen om de uitdagingen te onderkennen die zijn ingesteld door dit seminale meesterwerk. Voor velen, ritme - meer dan pitch - heeft zichzelf aangedraaid tot de voorhoede van muzikale actie die specifiek op de invloed van de RITE is verschenen.

Muzikale continuïteit - Akin to Cinematic Editing - en de impact op grootschalige vorm zijn ook fundamenteel beïnvloed door de innovaties van Stravinsky. Deze geometrische benadering van de muzikale constructie staat levendig in contrast met die van Stravinsky's grote hedendaagse schoenberg en zijn school, waar vormen zich ontwikkelen door organische groei en eeuwige transformatie.

het harmonische idioom van de laatste - vaak Atonal - divergeert ook sterk van de aanpak van Stravinsky, die in wezen modaal is en nauwelijks verder wordt verwijderd van tonaliteit dan het werk van zijn Parijse vrienden Debussy en Ravel.

Geschiedenis - bewegen dat niet noodzakelijkerwijs in rechte lijnen bewegen, en met name het atavistische primitivisme van de rite werd zelden geëmuleerd door grote creatieve figuren als de 20e eeuw geëvolueerd - of, inderdaad, door zijn componist zelf. Want binnen een handjevol jaren noemde Stravinsky een ironische, vrijstaande en elegante neoklassieke esthetische, die aanvankelijk zijn fans verbijsterd was als zijn aantrekers. Veel mensen bekeken Stravinsky's evolutie voorbij de rite als een verraad van zowel zijn Slavische roots als modernistische genie, dus de vraag kan worden gesteld in alle ernstige: heeft Stravinsky zelf de rite overleven?

De score heeft een constante choreografische herinterpretatie, eindeloze analyse en exploitatie in de films overleefd - zelfs te zien in Walt Disney's Fantasia. Stravinsky haatte blijkbaar hoe de cartoon snijdt en zijn ballet vertegenwoordigde. Ik, voor één, kan het stuk van de Gaudy niet volledig draaien, hoewel boeiende beelden van dinosaurussen en vulkanische uitbarstingen die me als een klein kind hebben ingezonden.

Maar Stravinsky was - zoals zijn grote, eigentijdse Picasso - een rusteloos, proteïsche genie, niet in staat om water te betreden. Ondanks de occasionele poging, bereikte hij nooit meer de wilde, cathartische energie van de rite, noch de spectaculaire Succès de Scandale die het creëerde.

Maar ik hou van de Byzantijnse pracht van zijn symfonie van Psalmen, de sobere uitstraling van de massa of het caleidoscopische stilistische spel van AGON - Producten van de jaren 1930, 40 en 50s - net zo veel als deze epoch-makende evocatie van de Archaïsche rituelen van de Russische lente. Ze spannen me minder en bewegen me meer.

George Benjamin is een van de meest vooraanstaande componisten van Groot-Brittannië. Hij studeerde met Olivier Messiaen in Parijs op 15-jarige leeftijd en had zijn eerste grote orkestrale stuk in première aan de gang toen hij nog maar 20 was. Hij werkte toen in Parijs met Pierre Boulez voordat hij terugkeerde naar Londen. Zijn recente opera, geschreven op de huid, werd onlangs uitgevoerd in het Royal Opera House.

'iets van genialiteit'

hieronder is een recensie in de Manchester Guardian van Stravinsky's The Firebird Suite, op 5 september 1913 die verwijst naar het "carnaval van misbruik" dat de rite van de lente een paar maanden eerder in Parijs had begroet. In 1921 schreef Ernest Newman in de voogd van "de verstandige opvatting dat Stravinsky een man van genie is" die soms "de dubbele taak van het uiten van een nieuwe geest en een nieuwe taal een beetje buiten zijn bevoegdheden maakte". In 1934 muse Neville Cardus: "Misschien deelt Stravinsky het lot van Strauss en Debussy, en wordt ze ouderwets genoemd door de nieuwste jonge 'bloed' terwijl de rest van ons in onze oprukkende seniliteit 'O voor de goede oude seniliteit wordt genoemd deuntjes van 'Le Sacre'. "

introductie

Igor Stravinsky was een zeer invloedrijke Russische componist die in 1882 werd geboren en die wordt beschouwd als een revolutionaire figuur in de ontwikkeling van muziek in de 2-eeuwse eeuw (Tansman 42). Hij was ook een geleider en een historische figuur die een sleutelrol speelde in de ontwikkeling van muziek in de 20e eeuw. Het belangrijkste karakteristieke kenmerk van zijn muziekcarrière was de diversiteit en veelzijdigheid die zijn composities tentoongesteld (Stravinsky 54).

zijn composities voor de balletten russelen waren de hoogtepunten van zijn muziekcarrière omdat ze hem roem brachten, vooral in de muziekwereld. De rite van de lente was bijvoorbeeld een controversieel stuk dat gewoonlijk wordt genoemd onder composities die hem een ​​invloedrijke en beroemde componist maakten (Tansman 44). Hij woonde in verschillende landen, waaronder Frankrijk, Zwitserland en de Verenigde Staten. Vóór zijn dood in 1971 had Stravinsky meer dan 100 stuks gecomponeerd, waaronder de symfonie in C, de rite van de lente, en de vooruitgang van de harken. (Craft 53)

Vroege leven

Stravinsky werd geboren op 17 juni 1882 in een kleine Russische stad die bekend staat als Oranienbaum en opgevoed in Sint-Petersburg (Stravinsky 24). Hij kwam uit een muzikale familie omdat zijn vader een baszanger en zijn moeder een pianist was. Zijn moeder speelde een monumentale rol bij het beïnvloeden van zijn zoon om de piano te leren spelen. Stravinskys-ouders wilden niet dat hij een muzikant werd. Daarom hebben ze hem overgehaald om de wet van de wet bij te wonen om een ​​advocaat te worden.

Tijdens het bijwonen van College werd Stravinsky vrienden met een andere student wiens vader (Nikolai Rimsky-Korsakov) een beroemde componist was (Stravinsky 26). Stravinsky studeerde wet als een teken van respect voor zijn ouders, ook al vond hij het niet zo leuk als hij van muziek vond. Dientengevolge, na zijn vaders onderging in 1902, begon hij zijn passie voor muziek na te streven. Hij werd Nikolais-student en bestudeerde de kunst van de muzieksamenstelling onder zijn leiding gedurende drie jaar (Stravinsky 29).

werkt

Stravinsky componeerde muziek tijdens verschillende perioden die kritisch waren in de evolutie van muziek in de vroege jaren van de 20e eeuw. Daarom zijn zijn werken meestal onderverdeeld in drie perioden, namelijk Russische, neoklassieke en seriële perioden. Het hoogtepunt van zijn carrière was een stuk aangeduid als de rite van de lente omdat het revolutionair onderwerp bevatte dat een oproer heeft veroorzaakt (Tansman 46). Hij nam dansroutines op die de heidense vruchtbaarheidsriten afstelden die de balletvormen hebben genegeerd die op dat moment aanvaardbaar waren.

Russische periode

Gedurende deze periode die duurde tussen 1907 en 1919, componeerde Stravinsky verschillende stukken tijdens het leren van muziek onder leiding van Rimsky-Korsakov. Voorbeelden van stukken die hij in deze periode heeft samengesteld, zijn Scherzo Fantastique, Faun en Shepherdess, Feu-dartifice en Symphony in E-Flat Major. (Tansman 52) Deze stukken waren reflecterend van de grote invloed Rimsky-Korsakov had op Stravinsky.

Zijn veelzijdigheid was duidelijk in deze stukken omdat een grondige analyse van zijn vroege werken de aanwezigheid van muzikale stijlen heeft aangetoond die door andere componisten zijn aangenomen die inclusief Glazunov, Wagner, Debussy, Taneyev en Tchaikovsky (Tansman 53). Stravinskys-uitvoeringen in St. Petersburg trok de aandacht van Sergei Diaghilev die een balletbedrijf bezat. Diaghilev was zo blij met Stravinskys werk dat hij hem uitnodigde om twee pianosamenstellingen van Chopin te orkesteren voor een show dat zijn bedrijf organiseerde (Stravinsky 58).

Hij heeft meer roem gewonnen na het samenstellen en uitvoeren van de firebird tijdens het werken met Diaghilev omdat de orkestratie, organisatie en inhoud bewijs waren van de grote invloed Rimsky-Korsakov had op Stravinsky (Craft 65). De tweede compositie die Stravinsky deed voor het ballet Russe was het hoogtepunt van zijn carrière omdat het hem beroemd maakte en respecteerde als componist, pianist en dirigent (Tansman 48). Hij waagde zich in het theater na een uitnodiging van Winnareta Singer die hem had gecommureerd om te componeren voor een uitvoering die hij organiseerde in haar Salon Parijs.

neoklassieke periode

deze periode duurde tussen 1920 en 1954 en was monumentaal in Stravinskys-carrière omdat zijn composities verschillende thema's en muziekstijlen uit de klassieke wereld verkenden (Craft 68). Stukken zoals de Apollon, Orpheus en Persephone werden gedurende deze periode samengesteld. Sommige van zijn beroemdste stukken die hij in deze periode samenvoegde, zijn octet, serenade in A en het Concerto voor piano en winden. (Tansman 62). Zijn laatste neo-klassieke stuk werd gedurende deze periode samengesteld en het werd een van zijn beste werken. Tijdens deze periode experimenteerde Stravinsky met verschillende traditionele muzikale vormen, waaronder de fuga, Concerto Grosso en Symphony. Zijn muziek werd zeer beïnvloed door componisten uit de 18e eeuw.

seriële periode

de seriële periode duurde van 1954 tot 1968. Het was een experimentele periode voor Stravinsky omdat zijn composities technieken die werden ontwikkeld door Arnold Schoenberg aangenomen. Zijn werken die de cantata, de septet, en drie nummers van Shakespeare, waren bijvoorbeeld samengesteld met behulp van variaties van de twaalf-tone-techniek. Andere stukken die hij in deze periode heeft samengesteld, omvatten in Memoriam Dylan Thomas, Cantium-sacrum, Agon, Treni, de zondvloed en een preek, een verhaal en een gebed. (CRAFT 76)

innovatie en invloed

Stravinsky was een veelzijdige en innovatieve componist omdat hij verschillende technische innovaties heeft ontwikkeld met betrekking tot ritme en harmonie, en gebruikte verschillende compositorische stijlen gedurende zijn carrière. Ondanks zijn verschillende stijlen van het componeren, handhaafde Stravinsky met succes een onderscheidend identificeren dat zijn talent en dapperheid kenmerkte. Een voorbeeld van zijn innovatieve aard is de toepassing van motivale ontwikkeling in zijn muziek.