De vreugde van muziekverrijking Activiteiten voor kinderen 0 tot 5 jaar oud

Opgeheven in een muzikaal huishouden, Jacob Adams, MA `12, PhD` 14, geleerd hoe te spelen op de piano en de viool, voordat ze zich vestigen op zijn gekozen instrument - de altviool - op de middelbare school. Op 17 jaar oud maakte hij zijn solo-debuut met het Cincinnati Symphony Orchestra en is op het podium gebleven met kunstenaars zoals het Kronos Quartet, Yo-Yo Ma, Diana Krall en Herbie Hancock. Hij blijft optreden met ensembles en orkesten in het hele land.

Na het afstuderen met een doctoraat in muziek van UC Santa Barbara vorig jaar, accepteerden Adams de positie van assistent-professor van Viola aan de Universiteit van Alabama School of Music in Tuscaloosa. Zijn album Tsjechische portretten worden vrijgegeven op 13 mei 2016.

Wat trok u naar muziek - en aan de viola - als uw gekozen kunstvorm?

Mijn vader ging gewoon met pensioen om al meer dan 30 jaar een hoogleraar van stem te zijn, dus muziek was vanaf een jonge leeftijd prominent in ons huis. Ik had pianolessen bij 3 jaar oud en vioollessen op leeftijd 7. In eerste instantie deed ik het uit verplichting omdat mijn ouders wilden dat ik een muzikaal onderwijs had als onderdeel van mijn algehele opleiding. In de 8e klas had mijn schoolorkest veel violisten, maar niet genoeg viola-spelers, dus ik bood me aan om te schakelen. Ik nam het heel snel en keek nooit echt terug - het voelde gewoon als een meer natuurlijke pasvorm voor mijn persoonlijkheid en mijn stijl dan de viool ooit deed.

Ik had vele heerlijke muziekleraren en moest een aantal ongelooflijke dingen doen - zoals rondreis met orkesten door Europa en Azië op de middelbare school - maar ik denk dat het uiteindelijk de onvoorwaardelijke ondersteuning en begrip van mijn ouders was Muziek waarmee ik me heb geholpen om te slagen. Ik besef hoe zeldzaam en speciaal die toewijding van ouders voor de muzikale instructie van hun kind nu is.

Waarom heb je ervoor gekozen om te studeren aan UC Santa Barbara?

ik was 27 jaar oud en had al een masterdiploma gekregen en professioneel een aantal spannende dingen gedaan. Maar ik wist dat altijd, uiteindelijk, ik wilde een doctoraat krijgen en een eigen facultaire positie zoeken. Ik woonde op dat moment aan de oostkust, meestal freelancing als een orkest- en kamermuzikant, en lesgeven waar ik kon. Ik voelde me een soort van vastzittende, zoals mijn carrière was op een kruispunt. Ik was gretig voor een verandering van landschap en voor nieuwe uitdagingen. Ik had altijd van de westkust gehouden, en wist dat als ik geen gecoördineerde inspanning heb gedaan om er op dat punt in mijn leven te verhuizen, ik waarschijnlijk nooit zou doen.

Helen Callus is een hoog aangeschreven leraar en performer in de alviA-wereld, dus ik nam contact met haar op en het ging van daaruit. UCSB was in staat om me een heel royale gemeenschap aan te bieden - zonder dat zou het waarschijnlijk niet hebben uitgewerkt. Maar tussen de fellowship, de geografische omgeving, en de uitstekende leraar als mentor - het was een gemakkelijke beslissing!

Hoe zou u uw studentervaring beschrijven met het muziekprogramma?

Omdat ik bij UCSB was als een oudere student (ik was er van 27 tot 32), ik denk dat ik een heel andere ervaring had dan de gemiddelde afgestudeerde student. Ik had al een masterdiploma en was op een aantal campussen geweest voordat ik bij UCSB aankwam. Ik had ook meerdere jaren uit de school doorgebracht, wat me heeft geholpen om in mijn opleiding aan te gaan bij UCSB wat mijn verwachtingen van het programma waren en wat op het spel stond.

Ik streefde ernaar om elke ervaring iets te maken dat zou bijdragen aan mijn carrière, mijn portfolio en mijn CV. Ik probeerde elke situatie te benaderen met dankbaarheid - op hoe gelukkig ik in deze positie zou zijn, en met een vastberadenheid om het een gunstige ervaring te maken. Het is heel gemakkelijk om afgeleid of cynisch te worden tijdens het nastreven van afgestudeerde werk, en ik ga niet doen alsof het allemaal gladzeilen en aangenaam was. Er waren veel late nachten, veel harde gesprekken en veel serieuze vragen. Maar uiteindelijk was de ervaring precies wat ik hoopte: ik was uitgedaagd, ik moet dingen doen die ik niet anders zou hebben gedaan, ik werd gevoed, ik werd ondersteund, en ik was gepleit voor mijn professoren. Ik ben meer dan blij om nu om te draaien en een advocaat te zijn voor de UCSB-muziekafdeling.

Ik ben erg trots op mijn aankomende debuutalbum Tsjechische portretten. Het is een bewijs van wat mogelijk is met het gebruik van de middelen om je heen - ik heb deze opname daadwerkelijk voltooid omdat ik mijn DMA-document in Santa Barbara had afgerond. De werken op het album zijn allemaal door Tsjechische componisten van het begin van de 20e eeuw. Sommige van de stukken zijn originele transcripties die ik van werken oorspronkelijk maakten voor viool, en sommige zijn altvioolstukken die zelden buiten de Tsjechische Republiek zijn gehoord. Ik heb wat Tsjechisch erfgoed en mijn Academic Advisor Professor Derek Katz bij UCSB is een specialist in Tsjechische muziek. Tussen zijn expertise in Tsjechische muziek en mijn Viola-professor Helen Callus 'enorm succes als opnamekunstenaar, zag ik een natuurlijke kans om hun vaardigheden te combineren in een origineel project dat zou helpen bij het lanceren van mijn carrière die verder gaat dan UCSB.

Ik heb het album opgenomen in Santa Barbara aan de muziekacademie van het Westen met mede-UCSB Graduate Student Pascal Salomon op Piano. Ik ben trots op het feit dat het een samenwerking was met vele geweldige mensen in Santa Barbara - en het zou niet mogelijk zijn geweest, had ik niet bij UCSB geweest.

Hoe is het alsof je een Arts-educator bent?

ik heb ontdekt dat de grootste uitdaging in de verwachtingen van studenten is. Ik denk dat veel jongere spelers snel gefrustreerd raken en doorgaan naar de volgende activiteit als ze geen onmiddellijke resultaten zien.

reeks spelen kan eerst vervelend zijn. Het beheersen van een instrument is ongelooflijk moeilijk en vereist zoveel geduld, discipline en vasthoudendheid. Op zijn hoogste niveaus is het niet voor de zwakkere hart. Zelfs als je buitengewoon getalenteerd en hard werkt, waardoor het werkt als professional erg uitdagend is en veel grit en creativiteit vereist. Toch zijn uzelf aan het ambacht en het dagelijkse werk ook extreem bevredigend. Ik laat de studenten nooit de inherente vreugde verliezen bij het maken van muziek - de vreugde van samenwerking en teamwork, en de vreugde om je prestaties met anderen te delen. Ik probeer deze dingen nooit in mijn eigen carrière uit het oog te verliezen en ik bied ze ook aan mijn studenten aan.

Wat is uw advies voor jonge klassieke muzikanten - als er één ding is dat ze voor hun kunst moeten doen, wat zou het dan zijn?

Mijn advies zou zijn om nooit uit het oog te verliezen wat je in de eerste plaats verliefd zou worden op de kunstvorm. Er zijn vele malen waar u de vraag zou stellen of het "de moeite waard" is om dit leven na te streven. Maar als je een constructieve kritiek kunt accepteren, bent nieuwsgierig, houd je een open geest en vind je vreugde in het dagelijkse werk en kleine overwinningen ... je zult je eigen diepzinnige tevredenheid in het veld vinden. Neem ook geen mogelijkheid als vanzelfsprekend uit, omdat u nooit weet wie u zou kunnen ontmoeten, die mogelijk tot een andere gelegenheid de lijn kan leiden. Nooit terug uit een toewijding, zelfs als u een betere optreden heeft. U gaat niet lang mee met aannemers en werkgevers als u een reputatie ontwikkelt om onbetrouwbaar te zijn.

volg je passies en inspiraties en vind creatieve manieren om die kwaliteiten met het publiek van alle soorten en maten te delen. Stel geen limieten of beperkingen op wat dit eruit ziet - het kan betekenen dat het speelt in een groot symfonieorkest, het kan betekenen in bars of coffeeshops, het kan betekenen voor vijf personen in een senior center, het kan betekenen inkomenstudenten. Er zijn meer mogelijkheden voor wat je carrière in muziek eruit kan zien dan je realiseert ... het vereist gewoon een toezegging en een creativiteit om kansen te zien waar anderen beperkingen of beperkingen zien.

de vreugde van muziek, een non-profitorganisatie, is al meer dan 30 jaar uitzend met de meeste van onze ondersteuning van gelovige kijkers zoals jij. Omdat we worden gezien op niet-commerciële stations, kunnen we niet adverteren of om geld aan de lucht vragen. Uw belasting-aftrekbaar geschenk, hetzij groot of klein, zal het verschil maken in ons vermogen om door te gaan met het produceren en brengt u deze unieke, inspirerende programma's van grote organen, kunstenaars en kathedralen van de wereld.

Word lid van de gastheer Diane Bish, de eerste dame van het orgel, zoals ze op historische organen presteert in prachtige kathedralen wereldwijd. Met een bibliotheek van meer dan 500 programma's, brengt de vreugde van muziek kijkers over de hele wereld een combinatie van favoriete orgelklassiekers, wereldberoemde gastartiesten, spectaculair landschap, historische locaties en lokale tradities. Diane Bish combineert al deze ongelooflijke bezienswaardigheden en geluiden en muzikale reizen in programma's van adembenemende schoonheid en inspiratie.

referenties

De vreugde van muzieksculpturen, levensgrote en gietbronseditie van 21, bevinden zich in de Verenigde Staten, waaronder in het Civic Center of Loveland, Colorado; Hastings College, Nebraska; Rodman Center for the Arts, Ripon College, Wisconsin; Dearborn, Michigan; Holland, Michigan; en in het huis van de vrouw die het kunstwerk inspireerde.

En ik vind het niet erg om dingen uit te starten. VEN Hoewel dit vorig jaar laat gebeurde, heeft het vrijwel de toon ingesteld voor 2002. Laat afgelopen herfst, ik was waanzinnig ronddraaien op het werk - waanzinnig in beide zintuigen van het woord: dicht bij krankzinnig (tenminste voor mij) en erg boos; Ik moest al zijn overgelaten om een ​​paar vrienden te ontmoeten en naar een concert te gaan.

Maar werk was er om te doen; Deadlines, die al maanden waren geweest, waren eindelijk realities en minuten verderop. Dus plaatste ik weg en wachtte op de mensen die hun baan eindelijk aan het doen waren, zodat ik de mijne kon afmaken en op weg zijn.

Ik was net in een van die stemmingen waar niets bevoegd was en alles wat ik wilde doen, was weg. Eerlijk, ik begon ik af te vragen of ik naar een concert ging, zo goed idee sinds ik in zo boze staat was.

tijdens het wachten op mijn collega's, ging ik mijn e-mail controleren. En, zoals het geval was sinds ik begon te schrijven voor gitaarruis, ik vond ik dat ik mail had om te lezen. Maar in plaats van iemand die me vraagt ​​hoe een halve trap lager af te stemmen of wat ik dacht over een bepaald merk van gitaar of zelfs een verklaring van Hey, geweldige les, ontving ik een korte notitie van een man in Massachusetts. Hij bood hem dank aan.

het is moeilijk voor mij om aan mensen uit te leggen waarom ik zoveel tijd en moeite doe in gitaarruis. Misschien is het omdat ik niet de beste persoon om het uit te leggen. Dus laat me wat van jullie nu het praten nu doen.

ik schrijf in reactie op uw verzoek om verhalen over de vreugde van het spelen van gitaar. Ik heb onlangs de gitaar opnieuw opgehaald na jaren van niet spelen. Ik wist alleen hoe ik open akkoorden moest spelen en een paar coole nummers die ik heb geleerd en opgeslagen als stof in de wind.

Ik begon drie maanden geleden opnieuw lessen te nemen en je kunt je niet voorstellen hoe mijn spel is geëvolueerd en gestegen. Ik ben het allemaal aan mijn leraar verschuldigd. Ik heb het geluk om de eer en het voorrecht te hebben om met een bekende, geweldige muzikant en een echt aardige persoon, al Pitrelli te werken. De ervaring is positief en geweldig geweest. En in slechts een korte tijd ben ik in staat dingen te spelen die ik nooit dacht dat ik zo snel zou kunnen spelen. Ik kan ook logisch over muziek denken en alleen ontdekkingen doen tijdens het oefenen. Al biedt een omgeving die zeer motiverend, bemoedigend, drukvrij en plezier is. L regeert! Oefenen is een vervullende uitdaging in plaats van een ongewenste klus.

Na het hebben geleerd dat BARRE-akkoorden, schalen en een paar nette trucs, plotseling schommelen, speelde ik de blues, soloën en vele andere verbluffende dingen. Mijn gezicht licht op als 20 kerstbomen tijdens dat krachtige en opbeurend moment waarop ik iets krijg en kan het spelen nadat ik ermee worstelt. De dag dat ik heb geleerd om te buigen dat je had gedacht dat ik de loterij heb gewonnen omdat ik zo opgewonden was. Het is positief opwindend! Vanwege deze lessen is mijn passie voor het spelen van de gitaar vernieuwd.

ik ben ook lid van een plaats in NYC genaamd de studio, wat een geweldige plek is om te leren en te groeien. Het is een ondersteunende, creatieve en verzorgende omgeving, waar ze in het weekend jam vasthouden. Ik heb nu het zelfvertrouwen om deze jamruimtes in te lopen met enkele echt RAD Guitar Dudes en houd mijn eigen dank aan alles wat Al me heeft geleerd. De studio hielp me ook mijn rotsstem te vinden, een stem die ik nog nooit heb gehoord. Ik was altijd timide over het zingen, maar nu zing ik mijn hart uit, speel de gitaar en het hebben van de tijd van mijn leven! Ik zeg dat er veel vreugde is.

Ik blijf van je uitstekende site genieten. Ik ben al twintig jaar een gitarist geweest. Het zou voor mij onmogelijk zijn om de impactmuziek te overdrijven heeft in mijn leven gehad. Het heeft mijn leven enorm verrijkt. Ik speelde in een paar bands, maakte albums en reisde. Ik heb geen groot succes bereikt, maar heb echt plezier gehad.

ik werk momenteel als community-muziekbegeleider, het faciliteren van muziekworkshops voor mensen met leerstoornissen. De buzz geeft me zien dat ze echt genieten van muziek is magie. Ik geloof dat muziek voor iedereen is. Welke andere kunstvorm raakt de ziel op zo krachtige en onmiddellijke manier aan?

de vreugde van gitaar voor mij, als een middelbare leeftijd, werkende klasse-man, is waarschijnlijk niet je tieners rock n roll star droom. Voor mij is het in staat om die prachtige klassieke liedjes te spelen die ik zo lief kan herinneren dat mijn ooms rond het kampvuren spelen of op de lokale dansen toen ik een kind was. Ik ontdekte vreugde toen een briefje of een akkoord dat ik voor het eerst speelde, klonk alsof het verondersteld was! Als ik mijn gitaar speel, ben ik weer een klein kind, genietend van het leren en de creatie van iets dat ik doe. Een grote dank aan al jullie en gals op gitaarruis om me te helpen. Ik hou van elk stuk van het.

Muziek is krachtig. Ik hou van muziek. Het pakt me op als ik beneden ben, het kalmeert me als ik benadrukte, het moedigt me aan en inspireert me in mijn denken, in mijn wandeling met de Heer. Het is in staat om mijn denkwijze te veranderen. Het herinnert me aan Gods woord, macht en beloften. Prijs God voor muziek! Het verbetert mijn leven volledig.