Een prominente figuur van het impressionisme, Joseph-Maurice Ravel verdiende zijn reputatie als een begaafde componist van Swiss-Basque afkomst. Geboren in Frankrijk, op 7 maart 1875, wordt gevierd voor werken zoals Rapsodie Espagnole, de altijd populaire Boléro, Pavane Pour Une Infante Défunte, Daphnis et Chloé en Lenfant et Les Sortilèges. Het is bekend dat hij zijn critici overweldigt met de perfectie van vorm en stijl, prachtige detaillering, elegante constructie en sluwe afwerking.
Maurice Ravel: de voorstander van muzikale liberalisme
Young Maurice had best het geluk om motivatie van zijn ouders te krijgen toen hij een hoop belofte begon te tonen met zijn muzikale flair. Toen Maurice zeven jaar oud was, begon hij pianolessen te nemen met Henry Ghys. Vijf jaar later was het Charles-René, die hem hielp bij het bestuderen van harmonie, contrapunt en compositie.
Op de leeftijd van veertien solliciteerde hij toegang tot Conservatoire de Paris, het meest gereputeerde musical College van Frankrijk. Muziek afspelen door Chopin daar, slaagde erin de preferende pianoklasses in het bezit van Eugène Anthiome te betreden. Hij oefende genoeg om de eerste prijs te verdienen in de piano-competitie van de Conservatorium in 1891. Onder leiding van Charles-Wilfrid de Bériot en Émile Pessard, vorderde hij verder bij het bijwonen van de klassen van piano en harmonie. Vervolgens verdiende hij opmerkelijk succes en creëerde Sérénade grotesk voor piano, en ballade de la reine morte d'Aimer op een gedicht in 1893.
zoals de meeste genieën, was Ravel een vrijgevochten ziel. Hij hield ervan om te leren over zijn voorwaarden - iets dat zijn latere leraar Gabriel Fauré op de hoogte was. Dit is echter niet vermaakt door de faculteitsleden van het conservatorium en dit leidde tot zijn uitzetting na het falen om meer prijzen te verdienen.
Tegen die tijd had hij zich gerealiseerd dat hij geen grote pianist zou maken en daarom geconcentreerd op compositie. Dergelijke noties leidden tot de samenstelling van Menuet Antique, zijn eerste gepubliceerde werk in 1895. Daarop schreef hij Habanera, die later in de RapSodie Espagnole werd opgenomen. Op deze tijd werd hij geïntroduceerd aan Erik Satie, een café-pianist, wiens muzikale experimenten opmerkelijk inspireerden.
In 1897 werd hij aangenomen op het conservatorium. Daarop studeerde hij samenstelling met fauré en oefende contrapunt met André Gedalge. Het was een tijd dat RAVEL aanzienlijk floreerde en aanzienlijk werkte op werken zoals Shéhérazade en Pavane Pour Une Infante Défunte. Helaas maakte de vijandige behandeling van het Conservatoriumdirecteur, Théodore Dubois, hem weer de plaats te verlaten. Als een voormalige student mocht hij echter opduiken bij Faurés-klassen.
Rond 1900 voegde Maurice bij 'The Apaches' (The Hooligans) - een groep kunstenaars, muzikanten, dichters en critici die hun status vertegenwoordigen als "artistieke outcasts". Tot het begin van de Eerste Wereldoorlog hebben ze regelmatig ontmoet om intellectuele ideeën uit te wisselen en samen kwaliteit tijd te besteden.
Tijdens het begin van de jaren 1900 probeerde RAVAVAIk voor Prix de Rome gedurende meerdere keren met zijn fuga, cantata en koorstukken in het begin van de jaren 1900. Ondanks zijn oneindige inspanningen, slaagde hij er niet in om zijn verlangen bij verschillende gelegenheden te vervullen. Het werd nog erger toen hij werd geblokkeerd om verder te proberen na het proberen in aanmerking te komen voor de Prix de Rome in 1905. Dit creëerde een furor over de rol van het panel van rechters, wat resulteert in het ontslag van de Théodore Dubois. Ravel had echter ook het conservatorium achtergelaten.
Vervolgens heeft hij een suite gecomponeerd voor solo-piano, bekend als MiRoirs. Hierna orkesteerde hij Une Barque Sur L'Océan en Alborada del Gracioso. Tijdens deze periode werkte hij voor veel opmerkelijke werken, in 1907 Histoires Naturelles in 1907. Ravel bezocht Londen in 1909 en speelde voor de Société des Concerten Français, die positieve recensies voor zijn werk verdiende.
Terug naar huis vanuit Engeland, werd hij enthousiast over het opzetten van Société Musicale Indépendente, met Gabriel Fauré als president in 1910. Hierna kreeg hij formidable succes door de première van MA Mère L'Oye, L'Heure Espagnole, Adélaïde Ou Le Langage des Fleurs en Daphnis et Chloé in de komende jaren.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog probeerde Ravel zich in de Franse luchtmacht te registreren. Hij eindigde echter een zijnde vrachtwagenchauffeur het 13e artillerieregiment in maart 1915. Daar moest hij munitie 's nachts vervoeren onder ongunstige situaties, omdat hij uiteindelijk slachtoffer werd van slapeloosheid en spijsverteringsproblemen. In de volgende winter voelde hij de pijn van Frostbite in zijn voeten. Het was in 1917, toen zijn moeder ging weg, dat hij begon te lijden aan depressie. Ondanks zulke ontberingen bleef hij werken en componeerde Le Tombeau de Couperin, tussen 1914 en 1917, hoewel in veelverlagend volume.
In de naoorlogse periode voltooide hij La Valse, die helaas werd afgewezen door Sergei Diaghilev enorm omdat het niet een ballet was. La Valse werd echter later met succes uitgevoerd door anderen. In de volgende jaren bleef hij aan verschillende artistieke stukken werken zoals Sonata, Tableaux d'Une, Tzigane, L'Enfant et Les Sortilèges, Chansons Madécasses en Boléro. Onder al deze meesterwerken kreeg Boléro immense waardering, première in het Parijs opéra in 1928. Het is eigenlijk een orkestraal stuk dat is gecomponeerd als een ballet in opdracht van Ida Rubinstein, een Russische danser. Als een set van 18 orkestraties van een origineel tweedelig thema, vertoonde het opzettelijk de experimentele houding van Ravel. De soundtrack van Boléro is behoorlijk populair voor het intensiveren van de vrijende scène in Blake Edwards Film 10 (1979).
In 1928 bracht zijn rondleiding door Noord-Amerika veel succes voor hem. Tijdens het bezoeken daar verscheen hij met de eersteklas orkesten en de shows waren hartelijk ontvangen. Na deze tour produceerde hij drie werken - Piano Concerto voor de linkerhand, Piano Concerto in G Major en Don Quichotte à Dulcinée.
de culminerende jaren van Ravels Life waren vertroebeld door verschillende gezondheidsproblemen. Hoewel hij niet meer kon schrijven of optreden, probeerde hij zijn best om sociaal actief te blijven. In 1937 werd hij ervan verdacht een tumor te groeien en dit werd gediagnosticeerd door Clovis Vincent, een neurochirurg. Na een operatie door te gaan, glipte hij in een coma en stierf op 28 december in 1937. Na twee dagen werd hij begraven in een granietgraf op de begraafplaats bij Levallois-Perret. Op het moment van zijn laatste vertrek, eminente muzikanten en componisten zoals Igor Stravinsky, Darius Milhaud, Francis Poulenc en Lennox Berkeley waren er om deze muzikale maestro te eren voor de manier waarop hij in zijn hele leven muziek aanbaadde.
Joseph Maurice Ravel is een Franse componist (7 maart 1875 - 28 december 1937), vooral bekend om Hisolero, ondanks zijn overwegende het een klein stukje werk en een grapje dat het "geen muziek in het" had.
Hij wordt in de volksmond beschouwd als een hoeksteen van de impressionistische beweging in muziek, samen met zijn mede-componist, Claude Debussy, hoewel geen van beiden zichzelf als impressionisten beschouwd en daadwerkelijk werd beledigd door het etiket. Desalniettemin bevat zijn muziek zeer kleurrijke tinten en geluiden, stroomt heel vrijelijk, en is zeer sfeervol, wat suggereert voor een auditieve verwantschap met impressionistische schilderkunst. Hij schreef ook andere stukken die het best beschouwd zijn als neo-classicalnote. Hoe dan ook, hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste figuren van de eerste 20e-eeuwse klassieke muziek, en is op grote schaal populair bij luisteraars voor zijn weelderige en mooie, maar toch controlednote muzikale landschappen.
Opmerkelijke stukken zijn Jeux d'Eau, Daphnis et Chloe, Pavane Giet VN Infante Defunte, Le Tombeau de Couperinnote en het Concerto in G voor piano en orkestrane. Hij was niet helemaal vruchtbaar, maar was in staat om internationale roem te bouwen, omdat de meeste van zijn muziek veel geprezen was, zowel door serieuze critici als populaire luisteraars. Een van de laatste grote componisten trouw aan de oude klassieke stijl, voordat alles klassiek atonaal, serieel of minimalistisch wordt. Hij was ook een geweldige supporter van jazz, gezien het waardig zijn om een kunstzinnig muzikaal genre te zijn, en de nationale muziek van de Verenigde Staten. Na de dood van Debussy was hij de grootste Franse componist van zijn menstruatie.
zoals zijn muziek, was Ravel terughoudend in de natuur. Interessant genoeg bekend om geen (bekend) romantische of seksuele relaties te hebben, veel aan de chagrine en eenzaamheid van de componist - hoewel hij omringd was door een grote cirkel van trouwe vrienden en volgers, die later steun verstrekt tijdens zijn laatste vier jaar toen hij werd aangetast door een Neurologische ziekte die hem verhinderde om andere muziek te spelen of te schrijven. Na een mislukte operatie stierf hij na het in een coma vallen. Zijn dood was enorm en unaniem bedroefd in de artistieke cirkel - een jaar na zijn dood publiceerde de revue Musicse een speciale editie met ongeveer 100 artikelen die een eerbetoon was aan de late componist.
Hij was ook een volgroeide orkestrator, beschouwd als een van de beste in de geschiedenis van westerse muziek; Zijn orkestratie van bescheiden Mussorgsky's Suite-foto's op een tentoonstelling is aantoonbaar beter bekend dan het origineel van piano.
Tropen die van toepassing zijn op het leven en het werk van Maurice Ravel, omvatten:
deze website gebruikt een beveiligingsservice om zichzelf te beschermen tegen online aanvallen. De actie die u zojuist hebt uitgevoerd, heeft de beveiligingsoplossing geactiveerd. Er zijn verschillende acties die dit blok kunnen activeren, inclusief het indienen van een bepaald woord of de uitdrukking, een SQL-opdracht of misvormde gegevens.
wat kan ik doen om dit op te lossen?
Boléro is ravels meest beroemde compositie en een van de meest uitgevoerde werken van de 20e eeuw. Het stuk is te zien in vele films, waaronder 10 in de hoofdrol Dudley Moore en Bo Derek, en Britse ijsdansers Jayne Torvill en Christopher Dean skated naar een speciaal opdrachtgever-versie op hun goud-medaille winnende prestaties in de Olympische Winterspelen van Sarajevo 1984.
Tussen 1909 en 1912 Componed Daphnis et Chloé, algemeen beschouwd als zijn meesterwerk, voor ballet impresario Serge Diaghilev en Les Ballets Russes. Het ballet bevat enkele van de meest gepassioneerde muziek van de componisten en heeft buitengewoon weelderige harmonieën die typerend zijn voor de impressionistische beweging. Stravinsky beschreef Daphnis et Chloé als, niet alleen ravels best werken, maar een van de mooiste producten van alle Franse muziek.
RAVEL Componed de originele piano-versie van Pavane Pour Pour Une Infante Défunte in 1899, terwijl hij samenstelling studeerde in het Conservatorium van Parijs met Gabriel Fauré. Het Pavane is een van Ravels Best Works en hij creëerde een orkestrale opstelling in 1910. Ravel beschreef het stuk als een evocatie van een pavine dat een kleine prinses in de vroegere tijden zou kunnen dansten op de Spaanse rechtbank.
RAVELS LIEFDE VOOR DE Weense WALTZ is duidelijk in La Valse die is ontstaan als een eerbetoon aan Johann Strauss II. La Valse is zowel nostalgisch als sinister als de eerste elegante Waltzes vervormen en een explosieve conclusie bereiken. RAVEL beschreef de score als een choreografisch gedicht ... een soort apotheose van de Weense Waltz ... de gekke werveling van een fantastische en noodlottige carrousel.
Rapsodie Espagnole, een orkestraal rhapsody, is het eerste werk dat specifiek is gecomponeerd voor orkest. Het werk trekt op het Spaans erfgoed van de componisten en is een van de vele van zijn werken die in of weerspiegelt Spanje. RAVELS Buitengewoon vermogen om schijnbaar authentieke Spaanse muziek te componeren, ontving bewondering uit de Spaanse componist Manuel de Falla.
RAVELS Gaspard de la Nuit is een virtuoze piano-werk geïnspireerd door een vergelijkbaar getiteld boek van gedichten van Aloysius Bertrand gevuld met nachtmerrieachtige, hallucinerende fantasieën. De drie bewegingen zijn betoverende realisaties van Bertrands Poëzie: Cascading Water (Ondine), de zachte zwaaien van een Hangmans strop (Le Gibet) en manische gyraties van een ghostly imp (Scarbo).
The Exultant Piano Concerto in G Major is een werk van onbetwistbare uitbundigheid en optimisme, de bubbels, jazz-verbogen buitenbewegingen offset door een dromerige centrale Adagio, geïnspireerd op Mozart. RAVEL merkte op, het meest boeiende deel van de jazz is zijn rijke en diverse ritme. ... Jazz is een zeer rijke en vitale bron van inspiratie voor moderne componisten en ik ben verbaasd dat zo weinig Amerikanen er doorheen worden beïnvloed.
MIROIRS is een suite van vijf uur voor solo-piano, variërend van de zonovergoten virtuositeit van Alborada del Gracioso tot de intieme evocaties van droevige vogels en tollingklokken in Oiseaux-tristes en La Vallée des Cloches. Elke beweging was gewijd aan een collega van de Franse Avant-Garde Artist Group Les Apaches (The Hooligans)
ravels Le Tombeau de Couperin, gecomponeerd tussen 1914 en 1917, betaalt een eerbetoon aan de Franse barokke componist François Couperin en de rijke traditie van 18e-eeuwse Franse toetsenbordsuites. Elke beweging is gewijd aan de herinnering aan een vriend van de componist die stierf in de Tweede Wereldoorlog 1. De oorspronkelijke Six Movement Suite is geschreven voor Solo Piano en Ravel georkestreerde vier bewegingen in 1919.
Jeux Deau is een stuk voor solo piano beïnvloed door de technisch briljante pianistische stijl van Franz Liszt, een van Ravels Heroes. De titel wordt vaak vertaald als fonteinen, het spel van water of letterlijk waterspellen. De geluiden gemaakt door water - die van fonteinen, watervallen en beken - geïnspireerd ravel en waren een populair onderwerp in het muzikale impressionisme. Ravel Componed Jeux Deau terwijl hij studeerde met Gabriel Fauré en wijd het stuk aan hem toe.
Waarom ben ik geblokkeerd?
Net als Debussy wordt Ravel beschouwd als een van de toonaangevende componisten van impressionistische muziek, hoewel hij, net als debussy, hield hij van dat label. In tegenstelling tot debussy, althans naar mijn mening, zijn er talloze stukken door Ravel die duidelijk geen impressionistische praktijk volgen. Zijn ballet Daphnis en Chloe is echter een duidelijk voorbeeld van impressionistische stijl, zodat we de voorkeur van de kunstenaars negeren en hem bestuderen als onderdeel van onze overweging van de impressionistische beweging.
