De beste jaren '80 nummers die Will Make You Wanna Dance

Het is een bewijs van de skyscraping songwriting verworvenheden van de jaren 1980 dat de muziek voortdurend wordt herzien door hedendaagse kunstenaars. Sinds 31 december 1989 hebben de hoogtepunten van dat decennium voortdurend is geplunderd door zangers en bands te popelen om een ​​beetje van die jaren '80 magie vast te leggen. Sommige zijn door kunstenaars die door middel van een speciale decennium geleefd, terwijl anderen zijn door degenen die zelfs terug verkoos dan geboren. Hier is dan is onze keuze uit de beste covers van de jaren '80 hits. Strap in strakke ...

Onze countdown van de top s covers

Ten gunste van Ciccone Youth, dit onwaarschijnlijk Madonna dekking door Noo Yoik noiseniks Sonic Youth was gesneden uit de Whitey Album, een LP gebouwd rond hun fascinatie voor de Material Girl. Weve gekozen om niet hun visie op Burning Up, maar hun versie van Maddies 1985 smash, Into The Groove.

Lets Dance is een van David Bowie slickest tracks, een glorieuze, heldere ogen plakje party-funk die hem zijn grootste hit won in jaren. M Wards 2007 cover, opgenomen voor Taika Waititis comedy flick Eagle Vs Shark, strips terug dat alles Nile Rodgers klatergoud, het terugwinnen van het als een tender folk-blues nummer.

Zijn de moeite waard om de covers album Ward gemaakt in 2014 met Zooey Deschanel, Classics, onder hun She & Him alias, waar ze opnieuw 13 favoriete nummers met de hulp van een 20-koppig orkest.

Er zijn oh-zo-veel covers van Joy Division handtekening (inclusief Squarepusher, José González, Fall Out Boy, Nouvelle Vague, Soul Asylum en, natuurlijk, Paul Young), maar onze keuze is afkomstig van alt -country excentriekelingen Calexico die dit Americana-verbogen take in 2005 opgenomen.

stoutmoedig refashioning de centrale melodie, het is een rooskleuriger, zonniger versie dan de introspectieve, intense origineel en niet slechter voor. Nogal wat Ian Curtis zou hebben gemaakt van het, echter, is een ander ding.

oorspronkelijk opgenomen voor John Hughes cult romcom Pretty In Pink, If You Leave werd Orchestral Manoeuvres In The Darks hoogste in kaart brengen van enkele in de VS, waar het piekte op nummer in mei 1986. Toen noughties tiener drama The OC een ouderwets episode rond Hughes film, ze stak zijn hand uit naar alternatieve rock band Nada Surf naar OMDs dekken iconische,-film afsluiter.

Opgenomen in 2009 voor een Warner Bros tribute album van sonische avonturiers The Flaming Lips en experimentele crackpots Stardeath And White Dwarfs, deze verontrustende versie van Madonna's klassieke oudheid van 1984 beurten het nummer binnen en van buiten.

A guitared-up kijk op Jackos 1988 dance classic, het was zeker een MTV favoriet in het begin van de jaren nul (met zijn video beeltenis van frontman Dryden Mitchell stoeien met een huisdier aap en pastiching Jacksons iconische kruis grab) en stuwde de eenvoudig- headed frat-rockers op Nee op de Britse singles chart.

Zijn vermeldenswaard dat Cyndi Laupers 1983 single was zelf een cover van een nummer geschreven en eerst opgenomen in 1979 door new wave Muso Robert Hazard (hij naar verluidt stormde van de baan in slechts 15 minuten, terwijl in het bad). Lauper echter nam het nummer stijgende grafiek hoogten, waardoor een bruisend feministisch anthem.

Lees onze klassieke album functie op Cyndi laupers ze hier zo ongewoon

Bell bodem feestvierders gekleed in glanzende shirts, dansen de nacht weg, was een vertrouwd gezicht in de partij hoofdsteden van de wereld circa 1970. Maar in brutalist Nieuw-Belgrado, het was een gloednieuwe ervaring: in de kelder van een sporthal, de eerste discotheek in socialistische Joegoslavië geboren.

Het land bestaat niet meer, nadat versplinterd in fragmenten na de oorlog in de jaren 1990. Maar voordat economische en etnische breuklijnen verschenen, en wanneer de goede tijden gerold, het land schrijlings op de grens tussen oost en west - een succesvolle socialistische experiment, voor een tijd, met een open samenleving en bruisend cultureel leven. Joegoslavische disco, post-punk en elektronische muziek bloeide in de jaren 1970 en 1980 - was nog grotendeels vergeten tot de recente inspanningen van hobby archivarissen en gespecialiseerde platenlabels.

Cratedigging obsessives hebben stroomden naar deze vergeten hoek van pop, heruitgave is (zoals de Pop Niet Pop album en Discoms talrijke heruitgaven) of te plaatsen op YouTube, waar de kanalen vol met Yugo geluiden ontvangen uitzichten in de honderdduizenden. Deze muziek, zelfs bereikt Kendrick Lamar als producer 9th Wonder bemonsterd Joegoslavische supergroep Septembers 1976 lied ostavi Trag voor de Lamar volgen Duckworth.

Het begon allemaal terug in dat Nieuw-Belgrado sporthal. Promotor en DJ Boban Petrović opende de club in 1967 om vrede, broederschap en eenheid te beveiligen - de slogan van de staten de Balkan onder leiding van maarschalk Tito, de antifascistische partijdige die vanaf 1953 president van het land was tot aan zijn dood in 1980 - en was een van de eerste te brengen funk, boogie en disco aan de countrys massa.

Petrović hard gewerkt om een ​​gastvrije omgeving te creëren. Het was gewoon een plek om te dansen - het was het creëren van de smaak voor muziek en mode, zegt hij. Ik probeerde om de sfeer te kopiëren van mij en mijn vrienden verjaardagspartijen - ik zelfs gekozen voor meubels vergelijkbaar met mijn woonkamer.

Als kind, Petrović speelde zijn ouders geïmporteerd Elvis en Glenn Miller legt uit het raam van hun appartement. Op deze manier, was ik waarschijnlijk de eerste DJ in het gebied, zegt hij droogjes. Een aspirant-voetballer, bij 18 was hij op de rand van de ondertekening met Rode Ster Belgrado, maar een carrière eindigt knieblessure hurtled hem terug naar muziek, en vormde hij een disco-pop band Zdravo (Hallo), waarin hij zong en speelde toetsenborden. Petrović ook genoten van een lokale reputatie als solo-artiest, het vrijgeven van 10 singles en twee albums van funk, pop en disco, maar zijn internationale aspiraties vervloog toen gesprekken met een record executives in Londen ging niet door.

Petrovics laatste solo album, 1984s Zora, was een afscheid album aan muziek en mijn vorige leven; hij liet een snel destabiliseren Joegoslavië aan een stalen bedrijf te starten in Cyprus en uiteindelijk verplaatst naar Marbella, waar hij kocht een plaatselijke voetbalclub (hoewel Ride, een nummer produceerde hij met zijn dochter Ana Ann, bereikte de Britse Top 40 in 2002, en hij nu records met cellist vrouw Jela Cello, die hij hoopt zal optreden op volgend jaar Proms).

Voor anderen in de vroege jaren 1980, de onzekerheid in de lucht was iets anders vonken - Novi Talas (of Novi Val), een grassroots Joegoslavische new wave playing post-punk en experimentele elektronica, gevoed door soortgelijke geluiden in Groot-Brittannië. Een enorm veel energie en een nieuw gevoel van vrijheid ontplofte onder jongeren in Belgrado, Zagreb en Ljubljana, zegt Luka Novakovic en Vanja Todorovic, die Petrović en andere Joegoslavische zeldzaamheden opnieuw uit te geven op hun label Discom.

Een golf van bands - zoals Haustor en Boa van Zagreb, Električni Orgazam en Idoli uit Belgrado, en Videosex van Ljubljana - kreeg een kleine hoeveelheid tractie in de internationale muziekpers als Melody Maker en NME. Elektronische muziek was in eerste instantie helemaal ondergronds, zeggen de Discom eigenaars, met kunstenaars op zoek naar nieuwe mogelijkheden in hoe om zich te uiten. Het gebrek aan apparatuur - was er slechts één Roland TR-808 in Belgrado - gedwongen muzikanten om creatief te zijn.

Deze 808 - de iconische drummachine van de vroege hip-hop, electro en house - behoorde tot twee pioniers van de elektronica in Belgrado. Apparatuur was duur en moeilijk te vinden, maar veel ervan werd ingevoerd om de stad door Zoran Vračević en Zoran Jevtić, vrienden sinds 14 wiens muzikale leven compleet veranderd toen ze hoorden Depeche Mode en Soft Cell voor de eerste keer.

Zodra we hoorden de elektronica die uit het Verenigd Koninkrijk, dacht ik: ik moet echte drums te vergeten, zegt Vračević. Ik kreeg een drummachine, dan is de oude zeshoekige Siemens kit, de eerste in de Balkan. Plotseling, het was een compleet nieuwe wereld.

Al snel vormden Data, een Yellow Magic Orchestra geïnspireerde elektronica duo, en later samen de Bananarama-esque Šizike en de Master Scratch Band, Yugoslavias eerste elektro / hip-hop groep. Theyd make struikelt over naar Londen om de paar maanden de tijd om de belasting op vinyl en nieuwe tuig, en omdat ze spraken Engels, theyd vertalen handleidingen voor andere artiesten en leren hun tijdgenoten hoe de instrumenten te gebruiken. De beperkte toegang creëerde een diep gevoel van kameraadschap in de opkomende elektronica scene. Als iemand heeft iets nieuws, zodra ze geleerd hoe het te gebruiken, kreeg het aan iemand anders, zegt Vračević. De kring van musici was klein; ongeveer 50 mensen, allemaal naar elkaars live shows en woningen.

Vračević en Jevtić er geen toegang toe samplers en moest inventief zijn om hun geluid te bereiken - het vastleggen van monsters door middel rotonde werkwijzen zoals het gebruik van triggers achterin vertragingseenheden verbonden met de trommel machines of hakken en opnieuw vormen tapes . Aangezien er geen computers waren zoals vandaag, is de aanpak moeizaam. Mensen dachten dat het herhalen van geluiden kon worden gedaan zonder een sampler, maar we konden, zegt Jevtić. Het was belachelijk; het was geweldig. Dat hele DIY aanpak was waar de creativiteit was omdat het maakte je helemaal anders te denken. We konden geen presets gebruiken - er waren geen presets!

Met de apparatuur die ze uit Londen terug brachten - in sommige gevallen kostten ze meer dan de jaarlijkse salarissen van hun ouders - hielp de Zorans 20 albums van 1981 tot 1984. Wat grappig was, kon geen van beiden van ons op het moment spelen, zegt Vračević. We hadden deze oude Roland MC4B-sequencer. Er was geen manier om aantekeningen te invoeren via het toetsenblok - het leek op een enorme rekenmachine. ID lees een shitload van cijfers aan Zoran, zoals 24, 48, 96 gedurende vijf minuten. Mensen kijken naar ons denken, wat is er hier aan de hand? Dan drukt hij Play, je hoort de baslijn gaan, en het was als: Wauw.

een 5000-exemplaar drukken van de gegevens EP snel uitverkocht. Het vangen van wind van dit this-gegroeide geluid, mensen morsen uit de wachtrijen naar Belgrades-clubs en op zijn hoogtepunt van 1981 tot 1985 woonden Vračević en Jevtić bij drie tot vier optredens per week om andere kunstenaars te bekijken, evenals het spelen van andere kunstenaars hun eigen. Hun tracks werden opgepikt door lokale radio-dj's; Een tijdschrift liep een wedstrijd voor een van hun shows, die tienduizenden vermeldingen ontving. Ze begonnen tv-slots op Yugoslavias-antwoord op de top van de POP's te krijgen. Als een van hun vinyl-jachttochten naar Londen niet in een decennia-lang verblijf was - zo verliefd waren ze met de stad - misschien zouden ze enorm zijn geweest, Jevtić wonderen. In plaats daarvan begon Vračević een levende remixen te maken voor grote labels, terwijl Jevtić een grafisch ontwerper en illustrator werd.

Ondertussen, in Skopje, Macedonië, was een van de weinige 808s in Joegoslavië in het bezit van Kiril Džajkovski, die Bastion heeft gevormd met zanger Ana Kostovska, Lyricist Milcho Manchevski, en Ljubomir Stojsavljević op Bass. De groep heeft het overleefd voor nauwelijks, maar hun impact was sterk gevoeld: Flora Pitrolo, die Bastions 1984 LP op haar ACC registreert opdruk in 2018, roept het record een quick-footed juweel van eclectische, deskundige synth-golf, Genre-nieuwsgierig, maar geaard in deze heldere, glamoureuze pop-gevoeligheid.

Nog steeds op de middelbare school en met de hulp van zijn ouders, Džajkovski, die vandaag een gerenommeerde elektronische componist in Skopje woont na een tijd in Australië, verwierf één synth, een drummachine en een vier-tape cassette-recorder. Dat is alles waarmee ik moest werken, zegt hij. Maar Hé, raad eens: het waren klassieke stukken apparatuur - ik had de 808 en een Jupiter-4 Roland-synth. Ik had geen sequencers, dus het werd allemaal live op tape gespeeld toen we opnamen.

Mensen worden verward - Joegoslavië was nooit deel uit van het Oost-Bloc, hij vervolgt. Creatief was het een hele mooie periode. In mijn herinneringen, ze niet ontsierd door de politiek of zoiets.

in tegenstelling tot de USSR's vaak beperkende benadering van cultuur, hebben de autoriteiten in Joegoslavië grotendeels alleen hun muzikanten achtergelaten. Toen de censuur plaatsvond, was het subtieler, volgens Petrović, die zich herinnert - na een opmerking die de overheid uitdaagt over vervuiling - dat zijn liedjes mysterieus uit de radio vielen.

Tito Split vanuit Stalin in 1948, en in de jaren vijftig bevorderde Joegoslavië het toerisme, wat leidde tot een open-deurbeleid atypisch van socialistische landen. Daarmee kwamen culturele uitwisseling, waar de invloed van Western Music sterker werd gevoeld (en zelfs een lokale Mariachi-muziekscene: Yu-Mex). Dit reisde beide manieren: een van de eerste sterren van Joegoslavia, Kroote Crooner Ivo Robić, wiens de oorspronkelijke versie van vreemden in de nacht door de nacht door de avond, hielp de Beatles hun voet in de deur te krijgen met Tony Sheridan en Polydor.

Maar er waren ideologische wegversperringen. De Joegoslavische Jean-Michel Jarre, Miha Kralj, worstelde om zijn eerste solo-record-andromeda vrij te geven - een verrassing in 1980 - vanwege de zogenaamde religieuze thema's, totdat de Sloveense volkscomponist Vilko Ovsenik de record aanbeveling aan het RTB-Belgrado-etiket. Verbindingen waren alles, zei Kralj, die blijft samenstellen en van plan zijn om ANDROMEDA volgend jaar samen met een nieuw record opnieuw te reissueren. Later werd een festival afgesloten door de politie voor de anti-vestigingspolitiek van een band onder Kralj in de facturering. Dit was een verhaal met een bittere afdronk die ik nooit zal vergeten, zegt hij.

Dit soort repressie zou intensiveren met het conflict dat zou komen. De blik van de werelden viel in 1991 op Joegoslavië, toen het meest brutale Europese conflicten sinds de Tweede Wereldoorlog zich begon te ontvouwen. Duurde bijna een decennium, hebben de buren elkaar ingeschakeld en de term etnische reiniging kwam voor de eerste keer de Engelse Lexicon binnen. Voor muzikanten, werden de zomerclubs van Kroatië, het langste stuk van Joegoslavië, allemaal uitgeschakeld, maar dit was de minste van de meeste mensen zorgen, en de wonden van de oorlog draaien nog diep.

direct na de onafhankelijkheid, de dansvloeren aan zee in Kroatië waren nog steeds gesloten, zegt Kralj. Het was moeilijk voor vele bands en zangers die in de zomer op terrassen en clubs presteerden. Hij zegt dat de meeste plaatsen in 1991 na de Slovenias 10-Day of Independence in 1991, de meeste plaatsen ook vermeden, het spelen van Joegoslavische Balkan-muziek, en dat culturele nostalgie pas later vormde, zoals de jaren voorbijging.